To 2025 σηματοδοτεί την ογδοηκοστή επέτειο από το τέλος του Ολοκαυτώματος. Για αυτό τον λόγο, την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025, κατά τη διάρκεια της πρωινής προσευχής, οι μαθητές του Α’ Αρσακείου–Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης παρακολούθησαν στο Θέατρο των Σχολείων μας ένα σύντομο αφιέρωμα για την τύχη των Ελλήνων Εβραίων, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. 

Συγκεκριμένα, παρουσιάστηκαν δύο βίντεο με τίτλο «Τι απέγιναν οι Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης» και «Πώς διασώθηκαν οι Εβραίοι της Ζακύνθου», την επιμέλεια των οποίων είχε η μαθήτρια Αντωνακοπούλου Μαρία υπό την επίβλεψη του καθηγητή Θεολόγου των Σχολείων μας κ. Λάσκαρη Ιατρόπουλου.

Το αφιέρωμα ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση του τραγουδιού «Dance me to the end of love», το οποίο συνέθεσε ο Αμερικανοεβραίος μουσικός Leonard Cohen και αναφέρεται στις εκτελέσεις που έλαβαν χώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Γερμανούς Ναζί. Το τραγούδι ερμήνευσαν οι μαθητές μας Νικόλας Δοβλέτης, Αμαλία Παριανού, Μαριβάσια Τοπτσή και Λυδία Χριστοπούλου. 

Ακολουθεί το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων & Αθλητισμού Κυριάκου Πιερρακάκη για την ημέρα: «Η 27η Ιανουαρίου είναι αφιερωμένη στους έξι εκατομμύρια Εβραίους που οδηγήθηκαν σε μαρτυρικό θάνατο από τους Ναζί. Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος υπενθυμίζει σε όλους μας ότι ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο τυφλός φανατισμός μπορούν να οδηγήσουν σε θηριωδίες που τραυματίζουν ανεξίτηλα την ανθρωπότητα. Το Ολοκαύτωμα άφησε βαθιές πληγές και στην πατρίδα μας. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν μαζικά περίπου 60.000 Έλληνες Εβραίοι. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη το ποσοστό εξόντωσης των Ελλήνων Εβραίων ξεπέρασε το 90%. Γι’ αυτό και, προκειμένου να τιμήσουμε τη μνήμη των συμπολιτών μας, η σημερινή ημέρα έχει ανακηρυχθεί από τη Βουλή των Ελλήνων και ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Καθώς οι αναφορές από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα λιγοστεύουν, αυξάνουν οι κίνδυνοι της λήθης και της αναβίωσης του αντισημιτισμού στην Ευρώπη και στον κόσμο. Είναι χρέος μας να θυμόμαστε τι συνέβη στα στρατόπεδα της φρίκης, να διδαχθούμε από το παρελθόν και να μην επιτρέψουμε να συμβεί «Ποτέ Ξανά» στο μέλλον. Η μνήμη δείχνει τον δρόμο της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»