Γράφει η μαθήτρια Λήδα Σκαπινάκη (Β4)

Λέγοντας «κλιματική αλλαγή» εννοούμε τις αισθητές μεταβολές του παγκόσμιου κλίματος, οι οποίες δυστυχώς δεν οφείλονται μόνο σε φυσικά αίτια, αλλά κυρίως σε ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η αποψίλωση των τροπικών δασών, η γεωργία, η κτηνοτροφία και η παραγωγή χημικών ουσιών. Εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται, οι παγετώνες λιώνουν. Παρατηρούνται, ακόμη, ακραία καιρικά φαινόμενα -εντονότερα και πιο εντατικά-, μείωση του ατμοσφαιρικού όζοντος, αλλαγές στο οικοσύστημα, λόγω της απώλειας της βιοποικιλότητας, αλλαγές στις προμήθειες του γλυκού πόσιμου νερού, υποβάθμιση του εδάφους και αστικοποίηση. Διάφοροι οικολογικοί σύλλογοι από όλον τον κόσμο, αλλά και ηγεσίες κρατών προσπαθούν να συνεργαστούν, ώστε να βρουν μια λύση. Είναι όμως εφικτό αυτό, αν δεν βοηθήσουμε ΚΑΙ ατομικά;
Πού βρισκόμαστε σήμερα; Έχουμε ήδη αυξήσει τη θερμοκρασία του πλανήτη κατά περισσότερο από 1 °C σε σύγκριση με το επίπεδο των θερμοκρασιών που επικρατούσαν πριν από τη βιομηχανική εποχή. Οι επιστήμονες που συμμετέχουν στη διακυβερνητική επιτροπή για την κλιματική αλλαγή (IPCC) προειδοποιούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 1,5 °C θα έχει σοβαρές- ακόμη και μη αναστρέψιμες- συνέπειες για το περιβάλλον και τις κοινωνίες μας. Ας μιλήσουμε για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Στην ατμόσφαιρα της Γης βρίσκονται κάποια αέρια, τα οποία συγκρατούν τη θερμότητα του ήλιου και εμποδίζουν τη διάχυσή της στο διάστημα, υπερθερμαίνοντας έτσι τον πλανήτη. Το φαινόμενο αυτό είναι φυσικό, ωστόσο η ανθρώπινη δραστηριότητα συμβάλλει αρκετά στην αύξηση συγκέντρωσης αερίων. Με την καύση του πετρελαίου και του άνθρακα παράγονται μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα και υποξειδίου του αζώτου, ενώ με την υλοτομία χάνονται πολλά δέντρα, τα οποία απορροφούσαν διοξείδιο του άνθρακα, με αποτέλεσμα πλέον να απελευθερώνεται και αυτό στην ατμόσφαιρα. Αυτά τα επιπλέον αέρια ενισχύουν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία της γης να αυξάνεται με πρωτοφανείς ρυθμούς και να επέρχονται σημαντικές αλλαγές στο κλίμα.

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει όλες τις περιοχές του κόσμου. Για να αποφύγουμε την ολική καταστροφή του πλανήτη, μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας κάποια μέτρα, που μπορούν να θεωρηθούν «μικρά» ή «ασήμαντα», αλλά που μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Για παράδειγμα, αν προσπαθήσουμε να μειώσουμε την κατανάλωση της ενέργειας στα σπίτια μας, τότε θα μειωθούν και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Επίσης, μπορούμε να περιορίσουμε τη χρήση αυτοκινήτων και να μετακινούμαστε με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή ακόμα καλύτερα με ποδήλατα, όπου αυτό είναι δυνατόν. Θα μπορούσαμε να έχουμε καθαρότερο αέρα με αποδοτικότερα συστήματα δημόσιων συγκοινωνιών στις πόλεις! Και, φυσικά, η ανακύκλωση είναι ένα από τα πιο εύκολα, αλλά και δραστικά μέτρα.
Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η κλιματική αλλαγή, μια μέρα, απλώς θα εξαφανιστεί! Η κλιματική αλλαγή αποτελεί επείγουσα απειλή για τον πλανήτη μας, αλλά όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την καταπολεμήσουμε και να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ας μην είμαστε εγωιστές, ας σκεφτούμε λίγο και τις επόμενες γενιές! Κάθε δράση, έστω και μικρή, έχει μεγάλη σημασία!

Οι μαθητές της Α’ τάξης του σχολείου μας, στα μέσα Οκτωβρίου, φύτεψαν εποχικά λαχανικά, μαρούλι, σέλινο, μαϊντανό, κρεμμύδι, με την επίβλεψη της κ. Λουκίας Σπυράτου, καθηγήτριας της Οικιακής Οικονομίας. Τα λαχανικά που παράγουν τα παιδιά είναι βιολογικά, καθώς δε γίνεται χρήση χημικών λιπασμάτων και εντομοκτόνων. Οι μαθητές μας θα προσφέρουν τα λαχανικά σε κοινωφελή ιδρύματα μέσω της ΜΚΟ «Μπορούμε», μια συνεργασία που ξεκίνησε το 2011 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, στο πλαίσιο των προγραμμάτων εθελοντισμού και φιλανθρωπίας του σχολείου μας.
Η συγκεκριμένη βιωματική δράση αποτελεί για τους μαθητές έναν εύκολο τρόπο εκμάθησης στοιχείων βιολογίας των φυτών και απόκτησης δεξιοτήτων καλλιέργειας της γης (σπορά, φύτευση, σκάλισμα, ξεβοτάνισμα, πότισμα). Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι οι μαθητές μας νιώθουν χαρά και περηφάνια που παράγουν οι ίδιοι τρόφιμα φυσικά και υγιεινά, τα οποία και προσφέρονται σε ανθρώπους που τα έχουν πραγματική ανάγκη.

Σε μια εποχή που τα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα πληθαίνουν, αυτό που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας είναι ότι η πραγματική ευημερία επιτυγχάνεται μέσα από μικρές καθημερινές αλλαγές, που ο καθένας μας οφείλει στον εαυτό του, στους συνανθρώπους του, αλλά και στις επόμενες γενιές.

Παίζει ο λευκός και κάνει ματ σε δύο κινήσεις #2 (όσο καλά και αν αμυνθεί ο μαύρος).

Αγνώστου, 2022

Γράφει η μαθήτρια Μελίνα Λαζάρου (Β2)

Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως. Ισχύει όμως αυτό και για την εξελικτική μας πορεία; Λένε πως «Όποιος λαός δε μαθαίνει από την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.» Η προφητική αυτή φράση αποτελεί πλέον μία συμπερασματική διαπίστωση και επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό της ζωής ως φαύλου κύκλου. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι: Γιατί βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται; Θα έπρεπε να αφήνουμε πίσω μας τα λάθη του παρελθόντος. Να επανορθώνουμε στο μέλλον! Αυτό, ωστόσο, δε βρήκε πρακτική εφαρμογή σε καμία ιστορική πραγματικότητα.
Με αφορμή τα δύο χρόνια από την τραγική και θλιβερή έναρξη του πολέμου μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και την πρόσφατη έναρξη ενός ακόμη πολέμου στη Μέση Ανατολή, συγκεκριμένα στο Ισραήλ, στον οποίο έχει αρχίσει να εμπλέκεται και η Δύση, ας σταθούμε για λίγο και ας αναρωτηθούμε για την πορεία μας στα μονοπάτια της ιστορικής εξέλιξης και για τον ρόλο που είχε αυτή η πορεία στη διαμόρφωση της σημερινής πραγματικότητας. Ήταν όντως ομαλά ευθύγραμμη ή επιλέξαμε μια παράκαμψη, που τελικά οδηγεί ξανά και ξανά στο σημείο της αφετηρίας μέσω φαινομενικά διαφορετικών, αλλά τελικά ίδιων δρόμων;
Πριν από ένα έτος και εννιά μήνες, στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, με εντολή του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στα ουκρανικά εδάφη με πυραύλους και χτυπούσαν ανελέητα την πρωτεύουσα του ουκρανικού κράτους, το Κίεβο. Οι επιθέσεις αυτές σηματοδότησαν και την έναρξη των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο χωρών, ενώ μέχρι και σήμερα κανένα γεγονός δεν έχει, δυστυχώς, σηματοδοτήσει τη λήξη της οδυνηρής αυτής κατάστασης. Παράλληλα, πριν από μόλις λίγες ημέρες έγιναν επιθέσεις κατά του Ισραήλ από τους Παλαιστινίους. Οικισμοί καταστρέφονται, άνθρωποι από άλλες χώρες κρατούνται αιχμάλωτοι, ενώ ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυξάνεται διαρκώς. Δύο ακόμη πλήγματα για τον ανθρώπινο πολιτισμό…

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θεωρείται πλέον «ξεπερασμένος» για την επικαιρότητα. Παρόλο που πρόκειται για έναν πόλεμο! Έναν ΑΚΟΜΗ πόλεμο, που δε θα αποτελέσει και τον τελευταίο. Αντίθετα, τα γεγονότα του πολέμου του Ισραήλ αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη δημοσιότητα… Ήρθε λοιπόν η ώρα, να γίνουμε παρατηρητές των εαυτών μας και να δώσουμε απάντηση στα προαναφερόμενα ερωτήματα. Ποια είναι η αιτία που μας οδηγεί τελικά στο ίδιο σημείο, ξανά και ξανά;
Το άκουσμα της απάντησης στα παραπάνω ερωτήματα φαντάζει όλο και πιο τραγικό κάθε φορά: Ο ανθρώπινος παράγοντας! Ναι, ο άνθρωπος! Για ακόμη μία φορά καθίσταται εμπόδιο στη φύση του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ολοένα και πιο θλιβερή, οδυνηρή, τραγική. Με ολοένα και περισσότερο μίσος προερχόμενο από τον άνθρωπο. Με ολοένα και πιο δυνατή την απαίτηση του, να ικανοποιηθεί το συμφέρον του. Δε μαθαίνει από τα λάθη του, αλλά τα χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει τα επόμενα. Ίσως πάντα να ήταν άπληστος. Επιζητούσε και επιζητεί την εξουσία, το κέρδος. Έχει εγκλωβιστεί σε αυτή την νοοτροπία και δεν το συνειδητοποιεί. Και έχει πιάσει μια ιλιγγιώδη ταχύτητα, που δεν του επιτρέπει να κοιτάξει πίσω και να προβληματιστεί.
Το συμπέρασμα είναι πως- καλώς ή κακώς- οι ανάγκες του ανθρώπου δεν έχουν αλλάξει. Οι καταστάσεις όμως έχουν! Το λάθος είναι πως ο άνθρωπος δεν έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετωπίζει και αυτό οφείλεται στη δημιουργία ενός κόσμου, παγιδευμένου σε μία ιδεολογία μονοδιάστατη, που υποστηρίζει έναν λανθασμένο τρόπο διεκδίκησης των δικαιωμάτων. Επαναλαμβάνει, λοιπόν, ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, τα οποία ίσως και να μην του αφήνουν πλέον περιθώρια επανόρθωσης. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μπροστά στα μάτια του. Θα επαναλαμβάνεται μπροστά στα μάτια του. Και η επανάληψή της θα γίνεται κάθε φορά με όλο και πιο οδυνηρό τρόπο. Εκτός… αν βρεθεί κάτι που θα φέρει την ανατροπή. Κάτι να ΜΑΣ σταματήσει. Και οι μοναδικοί που μπορούν, είμαστε ΕΜΕΙΣ!