Γράφουν οι μαθήτριες Φιλαρέτη Ανδρομιδά (Β1) και Έλενα Κατωπόδη (Β2)

Χαρά για μάθηση ή συλλογή πτυχίων; Ευελιξία, κινητικότητα, δημιουργία δυνατών προσωπικοτήτων ή «παπαγαλάκια» και άνευροι πτυχιούχοι; Η εκπαίδευση λειτουργεί ως μια ασφαλής νησίδα κοινωνικοποίησης, μάθησης και πειραματισμού ή είναι ο προθάλαμος μιας αρένας, όπου κυριαρχούν ο ανταγωνισμός και η βαθμοθηρία; Το CineDoc έφερε στην Ελλάδα το ντοκιμαντέρ γερμανικής παραγωγής «Alpfabet» του Erwin Wagenhofer, που θίγει ζητήματα για τη σύγχρονη εκπαίδευση παγκοσμίως και ανοίγει τη συζήτηση για τη διαφορετικότητα των μαθητών, τον αναχρονισμό στα εκπαιδευτικά συστήματα και την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στη ρευστότητα της εποχής.
Τα βασικά στοιχεία που πρέπει να αποκομίζει ο μαθητής μέσα από το σχολείο είναι η ικανότητα για κριτική σκέψη, η συγκέντρωση πληροφοριών από πολλαπλές πηγές, η αξιολόγηση των πηγών, η σύνθεση. Η μάθηση να προετοιμάζει για έναν κόσμο που συνέχεια αλλάζει και όχι να εστιάζει σε αποστήθιση πληροφοριών. Ας μην χανόμαστε σε επουσιώδη πράγματα! Ας εμβαθύνουμε στην ελληνική γλώσσα, στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, στην ουσιαστική αγάπη για τη χώρα μας, που θα συνοδεύει τους νέους, όταν βρίσκονται έξω από τα σύνορά της.
Το σημερινό σχολείο μπορεί και πρέπει να δώσει την εκπαίδευση, που χρειάζεται ο μαθητής και το σχολείο του 21ου αιώνα. Για να ολοκληρώσει όμως με επιτυχία μια τέτοια προσέγγιση χρειάζεται την συνδρομή της πολιτείας. Χρειάζεται πλαίσιο αυτονομίας. Χρειάζεται ελευθερία στο που να δίνει έμφαση στην ύλη και στον τρόπο διδασκαλίας της. Να δίνει ευκαιρίες στους καθηγητές του να εκπαιδευτούν για ένα διαφορετικό σχολείο, να είναι καινοτόμοι. Να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα μέσα που έχει στη διάθεσή του και τις εγκαταστάσεις του. Να έχει ευθύνη και να λογοδοτεί για τα αποτελέσματά του.

Οι σημερινοί μαθητές έχουν χάσει το κέφι τους, τη διάθεσή τους για μάθηση και βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που μόνο άγχος, κούραση και αδιαφορία τους προκαλεί. Τα περισσότερα από τα σχολικά εγχειρίδια ευθύνονται γι’αυτό που, αντίστοιχα για τους εκπαιδευτικούς, δεν αποτελούν τα καταλληλότερα εργαλεία. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι τα παιδιά έχουν πολύ αυξημένο άγχος για τις επιδόσεις τους και το μέλλον τους. Το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει συνεχώς, δε βοηθάει καθόλου τα παιδιά ούτε ακαδημαϊκά, αλλά ούτε και ψυχολογικά. Βρίσκονται σε μια συνεχή αλλαγή. Το πρόγραμμά τους είναι πολύ επιβαρυμένο και ειδικά στις τελευταίες τάξεις του λυκείου δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν, επίσης, πολλοί μαθητές, οι οποίοι δυσκολεύονται πολύ να αποδώσουν σε αυτό το σύστημα, μαθητές με πολύ καλή κριτική σκέψη, που όμως δεν μπορούν να μάθουν τα μαθήματα «παπαγαλία». Το άγχος που βιώνουν, μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να οδηγήσει σε άλλες δυσκολίες, όπως διατροφικές διαταραχές, κρίσεις πανικού και γενικότερα σε συναισθηματικές δυσκολίες. Πολλοί εκπαιδευτικοί καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να καλλιεργήσουν το ενδιαφέρον και τη δημιουργικότητα των παιδιών, αλλά συχνά δεν έχουν κι αυτοί τα απαραίτητα εργαλεία.

Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση! Πρέπει να προσαρμοστεί στη σημερινή εποχή και να μεριμνήσει σοβαρά για την καλύτερη αξιοποίηση του μαθητικού του δυναμικού.