Γράφει η μαθήτρια Μυρτώ Ξενιού (Β3)

Η σειρά Adolescence στο Netflix δεν είναι άλλη μία βαρετή ιστορία για εφήβους, που προσπαθούν να μεγαλώσουν. Η μίνι βρετανική σειρά αφηγείται την ιστορία ενός 13χρονου, ο οποίος κατηγορείται για τον φόνο μιας συμμαθήτριάς του. Με κάθε επεισόδιο τo Adolescence κέρδισε τις εντυπώσεις με τη ρεαλιστική αφήγηση εξερευνώντας θέματα, όπως ο σχολικός εκφοβισμός και η τεράστια επιρροή των social media.
Σε μόλις τέσσερα επεισόδια, η σειρά μάς δείχνει τι σημαίνει πραγματικά να είσαι έφηβος σήμερα. Μέσα σε ένα σχολείο που πολλοί το βλέπουν σαν «πάρκινγκ μαθητών», με καθηγητές κουρασμένους, που δεν ξέρουν πια πώς να εμπνεύσουν. Σε οικογένειες που αγαπούν, αλλά συχνά δεν ακούνε. Σε μια κοινωνία που σε κρίνει, πριν σε καταλάβει.
Το Adolescence δεν έχει υπερβολές. Όλα όσα δείχνει υπάρχουν γύρω μας. Μαθητές απομονωμένοι στα κινητά τους τηλέφωνα, γονείς που νομίζουν πως «όλα πάνε καλά» μόνο και μόνο επειδή το παιδί είναι κλεισμένο στο δωμάτιό του και δεν φωνάζει, δάσκαλοι που προβάλλουν βίντεο αντί να μιλούν κι ένας ψηφιακός κόσμος γεμάτος τοξικά μηνύματα και ανθρώπους, που τις περισσότερες φορές δεν είναι αυτό που δείχνουν.
Η σειρά μάς θυμίζει κάτι σημαντικό: πίσω από κάθε ξέσπασμα υπάρχει μια ιστορία. Ένα παιδί που δεν ακούστηκε, που δεν του έδωσαν σημασία, που ίσως δεν ήξερε πώς να ζητήσει βοήθεια.
Και κάπου εκεί, αξίζει να θυμηθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι όλοι παλεύουμε με κάτι. Ότι το πιο γενναίο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να μιλήσεις και να ζητήσεις βοήθεια! Να πεις «δεν είμαι καλά!». Και το πιο σημαντικό που μπορεί να κάνει κάποιος άλλος, είναι να σε ακούσει στ’ αλήθεια.
Να το δείτε το Adolescence, γιατί είναι μια σειρά που δε σου χαϊδεύει τα αυτιά, αλλά σου ανοίγει τα μάτια!