Εορτασμός 28ης Οκτωβρίου 1940 (22/10/2025)

Την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2025 οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α’ Αρσακείου-Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης τίμησαν την επέτειο του «ΟΧΙ» στο Θέατρο των Αρσακείων-Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης, παρακολουθώντας την εορταστική εκδήλωση που επιμελήθηκε το Β’ Αρσάκειο–Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης με τίτλο «Η τέχνη στο Έπος του ’40». 

Σε  ατμόσφαιρα κατάνυξης και εθνικής υπερηφάνειας, η εκδήλωση ξεκίνησε με την καθιερωμένη είσοδο της Σημαίας και το απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου. Ακολούθησε η παράδοση της Σημαίας από τον Διευθυντή του Σχολείου μας κ. Μιχάλη Καπετανή στις Σημαιοφόρους μας,  Ανδρεάκου Μαρία, Κωνσταντάκη Μαρία–Χρυσή και Σταυράκη Αλίκη, και η επίδοση των αριστείων και των βραβείων στους αριστεύσαντες και πρωτεύσαντες μαθητές της σχολικής χρονιάς 2024-2025. Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε με την εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου από τον θεολόγο κ. Λάσκαρη Ιατρόπουλο, που ανέδειξε τη σημασία της επετείου. Η συνέχεια γράφτηκε στη σκηνή, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες παρουσίασαν ένα καλοδομημένο θεατρικό δρώμενο με αφήγηση και απαγγελία, προβάλλοντας σημαντικά γεγονότα της περιόδου 1940-44 και αναδεικνύοντας παράλληλα την ουσιαστική συμβολή της τέχνης της εποχής, η οποία εξέφρασε το πνεύμα και την αντίσταση του ελληνικού λαού. Παράλληλα, η σχολική χορωδία, υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Μουσικής κ. Φανής Αβρανά, απέδωσε με άρτιο τρόπο τραγούδια εμπνευσμένα από την εποχή. Την επιμέλεια των κειμένων ανέλαβαν οι καθηγήτριες κ. Κωνσταντίνα Βασιλοπούλου, κ. Ιωάννα Τσεκούρα και κ. Ανδριανή Χριστοδουλοπούλου, φιλόλογοι, τη δραματοποίηση του θεατρικού  ο θεατρολόγος κ. Κώστας Θεοδώρου, την επιμέλεια του οπτικοακουστικού υλικού ο κ. Παύλος Μαυρογιάννης, Διευθυντής του Β’ Λυκείου-φιλόλογος, το πρόγραμμα και την πρόσκληση η κ. Ιωάννα Τσεκούρα και η κ. Ανδριανή Χριστοδουλοπούλου, φιλόλογοι. Θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς για την άρτια και ουσιαστική εκδήλωση που μας παρουσίασαν, αναδεικνύοντας τη δύναμη της Τέχνης σε ιστορικές στιγμές του Έθνους μας. 

Myth2space: Γιατί οι Αρχαίοι «συνταγογραφούσαν» θέατρο; Από το θέατρο του Ασκληπιού στη σύγχρονη ψυχοθεραπεία…

Γράφει η μαθήτρια Ναταλία Βούρβαχη (Β1)

Το ουσιαστικό «θέατρο» προέρχεται από το ρήμα «θεώμαι», που σημαίνει «παρατηρώ». Άρα, ο θεατής παύει να είναι παθητικός δέκτης και συμμετέχει ενεργά στην όλη διαδικασία, καθώς εμπλέκεται συναισθηματικά στην πλοκή. Γιατί, όμως, οι Αρχαίοι «συνταγογραφούσαν» το θέατρο; Γιατί, δηλαδή, το θεωρούσαν φάρμακο;
Ο Ασκληπιός, ο οποίος λατρευόταν ως θεός της θεραπείας, συνιστούσε σταθερά στους θεραπευόμενούς τους το θέατρο και μάλιστα, στους πάσχοντες από νεύρωση πρότεινε να παρακολουθούν τραγωδίες και σε όσους είχαν κατάθλιψη να βλέπουν κωμωδίες. Το θέατρο στην τότε κοινωνία κατείχε μια πολύ υψηλή θέση, καθώς παρείχε ψυχαγωγία, με την έννοια της αγωγής της ψυχής. Η μουσική, ο χορός, η κίνηση και η δράση το καθιστούσαν θεραπευτική δύναμη, καθώς συντελούσε στην ψυχική ανάταση των θεατών. Οι αρχαίοι πίστευαν πως μέσα από την παρακολούθηση μιας τραγωδίας ή μιας κωμωδίας, ο άνθρωπος μπορούσε να καθαρθεί, να «ξεπλύνει» δηλαδή τα συναισθήματά του, να ανακουφιστεί, να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και τους άλλους. Γι’αυτό και στο θέατρο του Ασκληπιού στην Επίδαυρο οι ασθενείς δε λάμβαναν μόνο βότανα ή ύπνο στο άβατο. Παρακολουθούσαν παραστάσεις, άκουγαν μουσική, συμμετείχαν σε τελετές. Ήταν ένας ολοκληρωμένος τρόπος θεραπείας, που έβλεπε τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική ολότητα βοηθώντας τον να επαναφέρει την εσωτερική του ισορροπία.
Αν το σκεφτούμε, κάτι παρόμοιο κάνει και η σύγχρονη ψυχοθεραπεία. Ο ψυχοθεραπευτής, όπως παλιά ο ιερέας του Ασκληπιού, βοηθάει τον άνθρωπο να δει τα συναισθήματά του, να τα εκφράσει, να τα αποδεχτεί. Η δραματοθεραπεία, που βασίζεται στη θεατρική έκφραση, είναι άμεση απόγονος αυτής της αρχαίας παράδοσης. Μέσα από τον ρόλο και την αναπαράσταση, ο θεραπευόμενος βρίσκει τρόπους να κατανοήσει τον εαυτό του, να νιώσει εσωτερική γαλήνη και να γιατρευτεί ψυχικά.
Έτσι, η ιδέα του Ασκληπιού ότι το θέατρο θεραπεύει, συνεχίζει να ζει και σήμερα. Το θέατρο χαρακτηρίζεται ως βιωματική μέθοδος, η οποία προωθεί τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, αλλά και την εσωτερική αναζήτηση και εξέλιξη. Μας βοηθάει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να εκφράσουμε τον πόνο και τη χαρά μας, να συμφιλιωθούμε με όσα μας πληγώνουν. Είναι μια «συνταγή», που δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί!

Δημιουργικότητα, όπως λέμε Αρσάκειο!

Με αφορμή τη δημιουργικότητα -και μάλιστα στο σχολείο-, τον θεματικό άξονα στην εξέταση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις 2025, διάφοροι αρθρογράφοι και χρήστες των κοινωνικών δικτύων εξεγείρονται και διαρρηγνύουν αγανακτισμένοι τα ιμάτιά τους καταγγέλλοντας την παντελή απουσία της δημιουργικότητας στο ελληνικό σχολείο, θεωρώντας έτσι άτοπο ή υποκριτικό τον θεματικό άξονα των Εξετάσεων.

Ας μιλήσουμε λοιπόν καθαρά:

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν εκατοντάδες μαθητές συμμετέχουν κάθε χρόνο σε Αγώνες Λόγου και Τέχνης με δικά τους ζωγραφικά έργα, συνθέτοντας μουσική, μελοποιώντας στίχους, γυρίζοντας ταινίες μικρού μήκους, γράφοντας ποίηση και διηγήματα;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν μαθητές ασκούνται στη δημιουργική γραφή, δημιουργούν δικά τους κείμενα με επίκεντρο ελάχιστες λέξεις ή φράσεις ή όταν γράφουν χαϊκού με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν οι μαθητές προκαλούνται και ωθούνται να σκεφτούν πρωτότυπα στα μαθηματικά και όταν από το προνήπιο ήδη υπάρχει μάθημα δημιουργικής μαθηματικής σκέψης;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν δεκάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί με αφορμή διαγωνισμό Ορθογραφίας δημιουργούν αυτοσχέδια λεξιλογικά παιχνίδια, πρωτότυπα και χιουμοριστικά βίντεο, έξυπνες αφίσες, ακόμη και ψηφιακά escape rooms;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο όταν σχολικοί τοίχοι ζωγραφίζονται με θέματα από την Κνωσό ή την αρχαία Θήρα από μικρούς μαθητές στο πλαίσιο του μαθήματος των εικαστικών;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν δημοσιογραφικές ομάδες μαθητών γράφουν, σελιδοποιούν και εκδίδουν μαθητικές εφημερίδες με θέματα που τους απασχολούν ή παίρνουν συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες και δημιουργούν podcast;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν εκατοντάδες μαθητές κάθε χρόνο ασκούνται στον αυθόρμητο προφορικό λόγο, επιχειρηματολογούν σε διττούς λόγους για επίκαιρα θέματα και επιδίδονται σε εκφραστική ανάγνωση;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν όλη τη χρονιά τα παιδιά της θεατρικής Ομάδας βρίσκονται στον δεύτερο όροφο του σχολείου τους και συζητούν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται και στήνουν την παράστασή τους;

– Απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, όταν μαθητές συνεργάζονται και συνθέτουν το δικό τους τραγούδι-μήνυμα κατά της σχολικής βίας και το διακινούν στο διαδίκτυο;

Όποιος πιστεύει ότι απουσιάζει η δημιουργικότητα στο σχολείο, ας στρέψει το βλέμμα του στο Αρσάκειο. Στο Σχολείο όπου τα παραπάνω αποτελούν πραγματικότητα. Στο Σχολείο όπου τα παραπάνω αποτελούν καθημερινότητα. Στο Σχολείο όπου τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από το πλήθος των στοιχείων που αποδεικνύουν τη δημιουργικότητα στην πράξη.


ΥΓ Ασφαλώς και σε πολλά δημόσια σχολεία υπάρχουν εμπνευσμένοι και δημιουργικοί εκπαιδευτικοί και το έργο τους φαίνεται και παρουσιάζεται σε εκδηλώσεις, διαγωνισμούς, αγώνες. Ο μηδενισμός και ο αρνητισμός των ποικίλων αγανακτούντων μειώνει και προσβάλλει το έργο και αυτών των άξιων εκπαιδευτικών.

zografizontas toixous
thessaloniki3
Lykeio z e11

πηγή

Θεατρική δράση μαθητών μας στα Αρσάκεια-Τοσίτσεια Δημοτικά Σχολεία Εκάλης

Την Τετάρτη 7 Μαΐου 2025 οι μαθητές της Γ’ τάξης του μαθήματος θεάτρου της Ζώνης Πολιτισμού επισκέφθηκαν το Γ’ Αρσάκειο-Τοσίτσειο Δημοτικό Σχολείο Εκάλης, και συγκεκριμένα το τμήμα Β1, στο πλαίσιο των συμπράξεων Δημοτικών και Γυμνασίων. Στόχος της επίσκεψης ήταν η εξοικείωση των μαθητών του Δημοτικού με τον θεατρικό αυτοσχεδιασμό, μέσα από ασκήσεις, θεατρικά παιχνίδια και αυτοσχεδιασμούς, υπό την καθοδήγηση του θεατρολόγου του Σχολείου μας κ. Κ. Θεοδώρου. Προσπάθεια των μαθητών του Γυμνασίου ήταν να αναδείξουν βασικές θεατρικές αρχές, όπως ο μεγάλος βαθμός συμμετοχής και συνεργασίας που απαιτείται από έναν ηθοποιό πάνω στη σκηνή, η επινοητικότητα, οι γρήγορες εναλλαγές καταστάσεων και η προετοιμασία των κινήσεων του κάθε ηθοποιού.

5η εκπαιδευτική επίσκεψη, Παρακολούθηση της θεατρικής παράστασης «Ελένη» του Ευριπίδη

Την Παρασκευή 9 Μαΐου 2025 οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου του Σχολείου μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την θεατρική παράσταση «Ελένη» του Ευριπίδη στο θέατρο «ΘΥΜΕΛΗ». Η παράσταση παρουσιάστηκε από τον 15μελή θίασο της καταξιωμένης τραγωδού του Εθνικού Θεάτρου, κ. Έλλης Βοζικιάδου, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει καθιερώσει τη συγκεκριμένη παραγωγή ως θεσμό στον χώρο του εκπαιδευτικού θεάτρου. Το έργο ανεβαίνει σταθερά επί σειρά ετών, προσελκύοντας το ενδιαφέρον πλήθους μαθητών από σχολεία όλης της χώρας.

Η θεατρική απόδοση της «Ελένης» αποτελεί σημαντικό παιδαγωγικό εργαλείο, καθώς εντάσσεται στη διδακτέα ύλη της Γ’ Γυμνασίου, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην κατανόηση του αρχαίου δράματος και στην επαφή των μαθητών με τον πολιτισμικό πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η συμμετοχή στην παράσταση συνιστά μια εμπειρία υψηλής εκπαιδευτικής και αισθητικής αξίας, ενισχύοντας τη φιλολογική και θεατρική παιδεία των μαθητών μας. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγητές: Κωνσταντακάκης Γ., Αγγελοπούλου Αντ., Πρεβενιού Κ., Σκορδάς Αθ. και Τέλι Χ.

Επί σκηνής… «Το αγόρι με τις δύο καρδιές»

Γράφουν οι μαθητές Οδυσσέας Ντέιβις, Νίκος Σεφεριάδης και Πολυνείκης Τσακανίκας (Β3)

Την περασμένη Κυριακή παρακολουθήσαμε την παράσταση «Το αγόρι με τις δύο καρδιές» στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Είναι ένα έργο βασισμένο στην αληθινή ιστορία μιας πενταμελούς οικογένειας από το Αφγανιστάν, που το 2000 αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς.
Εδώ αξίζει να αναφερθούμε στη διαφορά ανάμεσα στις λέξεις «μετανάστης» και «πρόσφυγας». Μετανάστης καλείται κάποιος, που αφήνει τη χώρα του για μια άλλη χώρα, συνήθως για οικονομικούς λόγους, για εκπαίδευση ή για βελτίωση της ποιότητας ζωής του και η μετακίνησή του είναι εθελοντική. Από την άλλη, πρόσφυγας καλείται αυτός, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του, επειδή κινδυνεύει η ζωή του. Αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω πολέμου, δίωξης, σοβαρών παραβιάσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων ή άλλων κινδύνων, που απειλούν τη ζωή και την ασφάλειά του. Η μετακίνηση του πρόσφυγα είναι καταναγκαστική.
Η δασκάλα-μητέρα της ιστορίας τόλμησε να μιλήσει δημόσια κατά των Ταλιμπάν και η οικογένεια αναγκάστηκε να διαφύγει βεβιασμένα από τη χώρα, στοιβαγμένη για ώρες στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου. Έρμαιο διακινητών που υπόσχονταν πολλά και έπρατταν λίγα, με κίνδυνο πολλές φορές για τη ζωή τους, οι ήρωες ακολούθησαν ένα ταξίδι διάρκειας περίπου ενάμισι χρόνου, με ενδιάμεσους σταθμούς στη Ρωσία, την Αυστρία και τη Γαλλία. Τελικός τους προορισμός ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου βρήκαν την εξειδικευμένη θεραπεία που χρειαζόταν ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο οποίος έπασχε από σοβαρή καρδιοπάθεια.

Η ιστορία είναι γραμμένη από τα δύο μικρότερα αδέρφια. Η αφήγησή τους, αν και με στοιχεία χιούμορ, φωτογραφίζει τις δυσκολίες, την εξαθλίωση, τους κινδύνους και τις αδικίες που ζουν καθημερινά εκατομμύρια πρόσφυγες. Ταυτόχρονα, μας μεταφέρει ένα μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και αγάπης από μία οικογένεια, που με επιμονή και αμοιβαία υποστήριξη, κατάφερε να φτάσει στον προορισμό που επιθυμούσε και να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή σε μια δεύτερη πατρίδα. Η παράσταση ανέβηκε πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας το 2023, ενώ εκδόθηκε και βιβλίο το 2021. «Το αγόρι με τις δύο καρδιές» είναι μια συγκινητική, ανθρώπινη ιστορία, που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δείτε!

Μήπως όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν Δον Κιχώτη;

Γράφει η μαθήτρια Μαρία Ανδρεάκου (Β1)

Τον Φεβρουάριο όλοι οι μαθητές της Β’ τάξης του Σχολείου μας παρακολουθήσαμε στο Θέατρο Κάππα το κλασικό έργο «Δον Κιχώτης» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες σε διασκευή του Mike Kenny και σκηνοθεσία του Ηλία Καρελλά. Και η θεατρική παράσταση, όπως και το ομότιτλο βιβλίο, περιγράφουν ένα μεγάλο, περιπετειώδες ταξίδι του Αλόνσο Κιχάδα, ενός ευγενούς από τη Μάντσα, ο οποίος, επηρεασμένος από τα ιπποτικά μυθιστορήματα, αποφασίζει να γίνει περιπλανώμενος ιππότης με το όνομα Δον Κιχώτης. Συνοδευόμενος από τον πιστό του ιπποκόμο, Σάντσο Πάντσα, ο Δον Κιχώτης ξεκινά μια σειρά από περιπέτειες επιδιώκοντας να αναβιώσει την ιπποτική παράδοση και να υπερασπιστεί τους αδύναμους. Με αφορμή αυτή την παράσταση, ομολογώ πως προβληματίστηκα αρκετά. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο στην προσωπικότητα του Δον Κιχώτη, που τον καθιστά αγαπημένο ήρωα και κάνει πολλούς από εμάς να ταυτιζόμαστε μαζί του;
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τον «ιππότη με τη θλιμμένη έκφραση», για να ανακαλύψουμε ποια ευαίσθητη χορδή της ψυχής μας αγγίζει. Από τη μία, γελάμε μαζί του με τις πράξεις του και από την άλλη, ο χαρακτήρας του μας γοητεύει. Ένας μεσήλικας ευγενής της επαρχίας, που δεν του λείπει τίποτα και που ζει με μία σχεδόν ιδεατή άνεση, σηκώνεται μια μέρα, φοράει πανοπλία, χρήζει τον εαυτό του ιππότη και ξεκινάει ένα ταξίδι. Όμως, η ρομαντική του αντίληψη για τον κόσμο συγκρούεται με την πραγματικότητα οδηγώντας σε κωμικές και τραγικές καταστάσεις.
Σε κάθε παραδοσιακή κοινωνία υπάρχει κάποιος, ο οποίος τολμά να πει όσα οι άλλοι δεν τολμούν να πουν από φόβο. Είναι αυτός που ζει όπως θέλει και που όλοι τον ζηλεύουν κατά κάποιον τρόπο, γιατί θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο, αλλά διστάζουν. Έτσι και ο Δον Κιχώτης, είναι αυτός που ακολουθεί έναν τρόπο ζωής, που κανείς μας δεν τολμά να ακολουθήσει. Και όμως, έχει τη γενναιότητα να αφήσει πίσω του τις ανέσεις και να ξεκινήσει μια ζωή γεμάτη περιπέτειες, που εμψυχώνεται από πνεύμα ιπποσύνης. Ποιος από εμάς δε θα ήθελε να τα αφήσει όλα πίσω του και να κυνηγήσει το όνειρό του χωρίς καμιά έγνοια;
Ίσως, ο Δον Κιχώτης και ο ακόλουθός του να αντικατοπτρίζουν τις δύο όψεις μιας κοινωνίας. Συγκεκριμένα, ο πρώτος πετάει στα σύννεφα, ενώ ο δεύτερος πατάει γερά στη γη. Ωστόσο, παρά τις διαφορές τους, υπάρχει ένα στοιχείο που τους ενώνει, η αφοσίωση του ενός στον άλλον. Ο Δον Κιχώτης είναι η καρδιά, ο ονειροπόλος, το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, που αναζητά την ομορφιά, την αγάπη και κυνηγάει τα ιδεώδη της δικαιοσύνης, της ανδρείας και της τιμής. Από την άλλη, ο Σάντσο είναι πρακτικός. Μπορεί να δει κατάματα την πραγματικότητα και να την αξιολογήσει. Ο Θερβάντες χτίζει μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες και μας παρουσιάζει μια κωμική κατάσταση, που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, όπου ο Σάντσο προειδοποιεί τον Δον Κιχώτη ότι δεν είναι σε θέση να κρίνει με αντικειμενικότητα την πραγματικότητα και ο Δον Κιχώτης δεν τον ακούει μπλέκοντας σε νέα προβλήματα κάθε φορά. Υπάρχει τρόπος να δούμε αυτή την επικοινωνία ως κάτι που μπορεί να μας εμπνεύσει και όχι ως γελοία; Ιδεαλισμός, πραγματικότητα, η φύση της τρέλας και η δύναμη της φαντασίας. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι…

«Δον Κιχώτης», εκπαιδευτική εξόρμηση (4η) της Β’ τάξης στο Θέατρο Κάππα

Την Τετάρτη 5/2/2025, οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου του Α’ Αρσακείου–Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης παρακολούθησαν μια ξεχωριστή θεατρική παράσταση στο Θέατρο Κάππα. Συγκεκριμένα, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια σύγχρονη διασκευή του Δον Κιχώτη, με τη μουσική υπόκρουση των String Demons. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τη διαχρονική ιστορία του Θερβάντες μέσα από μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά, που συνδύαζε το θέατρο με τη ζωντανή μουσική. Το έργο, γεμάτο φαντασία, χιούμορ και συγκίνηση, έδωσε στους μαθητές την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο του Δον Κιχώτη και να προβληματιστούν πάνω σε έννοιες, όπως η πραγματικότητα, το όνειρο και η επιμονή στα ιδανικά. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγήτριες κ. Αγγελοπούλου, κ. Κωττάκη, κ. Σαρλή και κ. Στούπα.

Θεατρική παράσταση: Το αγόρι με τις δύο καρδιές  

Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024 τα τμήματα Γ1, Γ2, Γ3 και Γ4 παρακολούθησαν τη θεατρική παράσταση «Το αγόρι με τις δύο καρδιές» στο θέατρο  Βασιλάκου. Η παράσταση βασίζεται στην αληθινή ιστορία της οικογένειας Αμίρι από το Αφγανιστάν, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα της, για να σωθεί από τις διώξεις των Ταλιμπάν.  Η ιστορία αυτή  δεν είναι μόνο ιστορία πόνου και θλίψης. Οι χαρακτήρες φωτίζουν την ανθρώπινη δύναμη και αντοχή. Οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου συγκινήθηκαν από τα μηνύματα του έργου και προβληματίστηκαν από τον τρόπο με τον οποίο η σύγχρονη κοινωνία αντιμετωπίζει την προσφυγιά και την ασθένεια. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγητές κ. Ερμοπούλου, κ. Ζησόπουλος, κ. Ξηρίδου, κ. Σόφη και κ. Τσεκούρα

Επί σκηνής: Η πράσινη ιτιά 

Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024 τα τμήματα Α3 και Α4 του Α’ Αρσακείου- Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης παρακολούθησαν στο Θέατρο Βεάκη την παράσταση «Πράσινη ιτιά-Αογιάγκι» του ελληνικής καταγωγής συγγραφέα και ποιητή Λευκάδιου Χερν, κατά κόσμο Γιακούμο Κοϊζούμι. Η «Αογιάγκι» είναι μια ιστορία για την αγάπη, την ευγένεια, τη γενναιότητα και τη σοφία. Ένα αλληγορικό παραμύθι για την ανάγκη και την υποχρέωση των ανθρώπων να «αγκαλιάσουν» με σεβασμό τη φύση που τους περιβάλλει και να αντιληφθούν ότι είναι αναπόσπαστο μέρος της. Ευφάνταστοι σκηνικοί τόποι και μυστηριακές ατμόσφαιρες, μεγάλα βασίλεια, τρομερές χιονοθύελλες, εντυπωσιακές μάχες κι ένας ολόκληρος σκηνικός κόσμος δημιουργείται με σωματικούς αυτοσχεδιασμούς, πρωτότυπες χορογραφίες, ήχους φτιαγμένους από σώματα και φωνές και πολυφωνικές χορωδίες. Τα παιδιά συνόδευσαν οι καθηγήτριες κ. Σ. Κοντονίκα και κ. Μ. Μηλιδώνη