Γράφουν οι μαθητές Κωνσταντίνος Κώνστας, Χρήστος Μήτσης (Γ3) και Ελισσάβετ Παπαγεωργίου (Γ4)

Το Καργκέζε είναι ένα χωριό στη δυτική Κορσική και έχει συνδεθεί με Έλληνες αποίκους από τη Μάνη. Η ιστορία των Ελλήνων της Κορσικής ξεκινάει στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, όταν από την Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα από την περιοχή του Οίτυλου Μάνης, έφυγαν εκατοντάδες Έλληνες για να γλιτώσουν από τους Οθωμανούς, αλλά και λόγω μιας μεγάλης βεντέτας που υπήρχε μεταξύ δύο οικογενειών. Τον Σεπτέμβριο του 1675, λοιπόν, 730 Μανιάτες επιβιβάστηκαν στο πλοίο Le Saveur («Ο Σωτήρας») από τον όρμο του Οίτυλου με προορισμό τη Γένοβα και από εκεί την Κορσική, η οποία ήταν υπό την κυριαρχία των Γενουατών. Μετά από κουραστικό ταξίδι 90 ημερών και αφού πέθαναν 120 επιβαίνοντες, το καράβι αγκυροβόλησε. Η Δημοκρατία της Γένοβας, η οποία τότε ήλεγχε τη νήσο, δέχτηκε τους αποίκους και τους εγκατέστησε σε περιοχές ξηρές και άνυδρες, οι οποίες είχαν εγκαταλειφθεί από άλλους πληθυσμούς νωρίτερα. Οι Μανιάτες υποχρεώθηκαν να δεχτούν και την καθολική εκκλησία και τα πρωτεία του Πάπα και μάλιστα, οι αρχές της Γένοβας φρόντισαν να αλλάξουν τα επίθετα των Ελλήνων μετατρέποντας τις καταλήξεις τους σε -acci. Έτσι, ονόματα όπως Παπαδάκης, Δρακάκης, Τζαννετάκης μεταποιήθηκαν σε Papadacci, Dracacci, Zannetacci. Οι Έλληνες μέχρι και τα μέσα του 18ου αι. αντιμετώπιζαν πάρα πολλά προβλήματα και δέχονταν μεγάλο πόλεμο από τους Κορσικανούς. Όμως, αυτή η κατάσταση άλλαξε μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία οι Γάλλοι αγόρασαν και απέκτησαν τον έλεγχο του νησιού και ο κυβερνήτης Κόμης Μαρμπέφ (μεγάλος φιλέλληνας) ενδιαφέρθηκε όσο κανείς για τους Έλληνες αποίκους. Έτσι, στα μέσα του 18ου αι. ο Μαρμπέφ δίνει την άδεια για την ίδρυση του χωριού Καργκέζε, το οποίο βρίσκεται στο απόκρημνο ακρωτήριο του Πουντιγιόνε. Επί κυβερνήσεώς του χτίστηκαν γύρω στα 120 σπίτια, όλα πληρωμένα από το Γαλλικό Στέμμα. Φαίνεται, μάλιστα, ότι το Καργκέζε ήταν το μόνο χωριό στο νησί, που φτιάχτηκε βάσει σχεδίου και σε κάθε οικογένεια δόθηκε από ένα σπίτι. Ο ίδιος ο Μαρμπέφ έχτισε έπαυλη στο χωριό, καθώς ήθελε να βρίσκεται σε επαφή με τους Έλληνες που είχε τόσο δεθεί μαζί τους. Τους επιτράπηκε να ιδρύσουν και δικές τους εκκλησίες. Μάλιστα, το σήμα κατατεθέν του χωριού έγιναν οι δύο εκκλησίες, η Ελληνική του Αγ. Σπυρίδωνα και η Λατινική της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βρίσκονται η μία απέναντι από την άλλη και «βλέπουν» στο λιμάνι.

Οι κάτοικοι του χωριού δεν ξεχνούν την ιστορία τους. Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το 2010 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Καργκέζε «Μανιάτικο αντάμωμα», για να τιμήσουν την μητρόπολή τους. Πρόκειται για ένα τριήμερο φεστιβάλ στο οποίο συμμετείχαν οι δήμοι του Οίτυλου (οικισμός στην Πελοπόννησο), του Καργκέζε και της Μοντρέστα (οικισμός στην Σαρδηνία) και περιείχε παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα των τριών δήμων και άλλα πολιτιστικά δρώμενα. Ολόκληρο το Καργκέζε έχει άρωμα Ελλάδας και οι κάτοικοί του έχουν συνείδηση της ελληνικής καταγωγής τους, κρατώντας μάλιστα τα μανιάτικα επώνυμά τους.