Εικαστικό ημερολόγιο 2026, «Χρώματα στον χρόνο» 

Με χαρά παρουσιάζουμε το νέο μας ημερολόγιο για το 2026, «Χρώματα στον χρόνο», μια δημιουργική δουλειά των μαθητών της Γ’ Γυμνασίου που αποτελεί έναν ολόκληρο χρόνο αφιερωμένο στην ελληνική ζωγραφική. 

Κάθε μήνας μεταμορφώνεται σε ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν σημαντικό Έλληνα καλλιτέχνη: τον Αλέκο Φασιανό με τις χαρακτηριστικές μορφές, τον Παύλο Σάμιο με την ποιητική του ματιά, τον Σπύρο Παπαλουκά και τα ιδιότυπα τοπία του, τον Σπύρο Βασιλείου με την ατμόσφαιρα της θάλασσας, τον Κώστα Γραμματόπουλο και την τέχνη της χαρακτικής, τον Νίκο Λύτρα με την ένταση και τη δύναμη του χρώματος, τον Βασίλη Θεοχαράκη με τις ευαίσθητες αποχρώσεις του, τον Παναγιώτη Τέτση με το φως που ζωντανεύει τις πινελιές του, τον Οδυσσέα Ελύτη μέσα από τη ζωγραφική του έκφραση, τον Περικλή Πανταζή με το πολύμορφο έργο του, τον Κωνσταντίνο Μαλέα και τις τοπιογραφίες του Αιγαίου και τον Κωνσταντίνο Παρθένη με την αρμονία και τη λιτότητα της γραφής του. Με φαντασία, χρώμα και σεβασμό στο έργο των καλλιτεχνών, οι μαθητές ζωντανεύουν τη μαγεία της ελληνικής τέχνης, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. 

Κάθε σελίδα και ένας μικρός κόσμος, κάθε μήνας και ένα ταξίδι στη διαδρομή της ελληνικής ζωγραφικής. Ένα ημερολόγιο που δεν μετρά απλώς μέρες, αλλά ιστορίες, έμπνευση και τέχνη. 

Το Ημερολόγιο του 2026 αποτελεί μια εξαιρετική πρωτοβουλία, η οποία αναδεικνύει τη σημασία της καλλιτεχνικής παιδείας και της φιλοσοφίας της προσφοράς και της αλληλεγγύης, στοιχεία που καλλιεργούνται στα Αρσάκεια-Τοσίτσεια Σχολεία.  Οι μαθητές ένωσαν τις δυνάμεις τους, εντάσσοντας τη δημιουργικότητα και την κοινωνική τους ευαισθησία σε μια εικαστική δράση που αξίζει να αναγνωριστεί και να επαινεθεί.  

Το Ημερολόγιό μας διατίθεται από το Α’ Αρσάκειο-Τοσίτσειο Γυμνάσιο Εκάλης. Όλα τα έσοδα από την πώλησή του θα διατεθούν στις φιλανθρωπικές δράσεις του Α’ Αρσακείου-Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης

Υπεύθυνη καθηγήτρια Καλλιτεχνικών: κ. Κυριακή Πρεβενιού

Ήξερες ότι… Η τεχνητή νοημοσύνη στη ζωή των μαθητών: εργαλείο ή απειλή;

Γράφουν οι μαθήτριες Ζέτα Παππά και Ευτυχία Χρυσάνθη (Β2)

Η τεχνητή νοημοσύνη έχει περάσει πλέον από τα εργαστήρια και τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας στην καθημερινή ζωή επηρεάζοντας έντονα και τον χώρο της εκπαίδευσης. Οι μαθητές έρχονται σε επαφή με εφαρμογές, που τους βοηθούν να οργανώνουν τη μελέτη τους, να λύνουν ασκήσεις, να παράγουν κείμενα ή ακόμη και να αποκτούν εξατομικευμένη εκπαιδευτική υποστήριξη. Αυτή η τεχνολογική επανάσταση δημιουργεί νέες δυνατότητες, αλλά ταυτόχρονα γεννά και ανησυχίες. Αποτελεί η τεχνητή νοημοσύνη πολύτιμο εργαλείο μάθησης ή απειλή για την ανάπτυξη των μαθητών;

Από τη μία πλευρά, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να λειτουργήσει σαν σύμμαχος στη μαθησιακή διαδικασία. Προσφέρει άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες, επιτρέπει την εξατομίκευση της διδασκαλίας ανάλογα με τον ρυθμό και τις ανάγκες κάθε μαθητή και βοηθά στη βελτίωση της κατανόησης δύσκολων εννοιών μέσω διαδραστικών εργαλείων. Επιπλέον, ενισχύει τη δημιουργικότητα, δίνει τη δυνατότητα για γρήγορη επίλυση αποριών και διευκολύνει την οργάνωση της μελέτης μειώνοντας το άγχος και την πίεση.

Ωστόσο, στην άλλη πλευρά του νομίσματος βρίσκονται οι κίνδυνοι. Η εξάρτηση από «έξυπνα» εργαλεία μπορεί να αποδυναμώσει την κριτική σκέψη, να μειώσει το ενδιαφέρον για προσωπική προσπάθεια και να δημιουργήσει μία ψευδαίσθηση γνώσης χωρίς την πραγματική κατανόηση. Επιπλέον, υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με την αξιοπιστία των πληροφοριών, την ιδιωτικότητα των δεδομένων και την πιθανή αντικατάσταση βασικών δεξιοτήτων, όπως η γραπτή έκφραση ή η μαθηματική σκέψη. Οι μαθητές, αντί να χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να εξελιχθούν, κινδυνεύουν να περιοριστούν στην παθητική κατανάλωση έτοιμων απαντήσεων.

Η σωστή αξιοποίηση της Τεχνητή Νοημοσύνη απαιτεί ισορροπία και καθοδήγηση. Ο μαθητής του σήμερα πρέπει να μάθει όχι απλώς να χρησιμοποιεί τα τεχνολογικά εργαλεία, αλλά να τα χρησιμοποιεί υπεύθυνα και δημιουργικά. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία ως βοηθητικό μέσο, αλλά δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να πάρει τη θέση της ανθρώπινης προσπάθειας, της προσωπικής ερμηνείας και της μαθησιακής εμπειρίας, που δίνει νόημα στη γνώση. Σε τελική ανάλυση, η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι ούτε κάτι απόλυτα καλό ούτε κάτι απόλυτα κακό. Το πώς θα επηρεάσει τη ζωή των μαθητών εξαρτάται από το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Με υπεύθυνη στάση, σωστή καθοδήγηση από το σχολείο και στήριξη από την οικογένεια, μπορεί να μετατραπεί σε ισχυρό μέσο μάθησης και ανάπτυξης. Αντίθετα, χωρίς όρια και κριτική σκέψη, μπορεί να εξελιχθεί σε παράγοντα που αποδυναμώνει δεξιότητες και αλλοιώνει τη μαθησιακή διαδικασία. Άλλωστε, η έλλογη χρήση οποιουδήποτε πράγματος το καθιστά αξία, ενώ η ά-λογη… απ-αξία!