Στο πλαίσιο των μαθημάτων των Θρησκευτικών και της Χημείας οι μαθητές του Β3 του Σχολείου μας πήραν μέρος σε ένα διαθεματικό εργαστήριο κατασκευής λιβανιού. Το εργαστήριο είχε σκοπό να περάσει από τη θρησκευτική σημασία του λιβανιού στις χημικές προεκτάσεις της κατασκευής του. Οι μαθητές ανακάλυψαν τα μυστικά των φυσικών συστατικών και τις χημικές αντιδράσεις που οδηγούν στη δημιουργία αυτών των μοναδικών αρωμάτων. Συμμετείχαν ενεργά σε κάθε στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας. Αναμειγνύοντας φυσικές ρητίνες και αρωματικά έλαια, δημιουργώντας  το δικό τους χειροποίητο λιβάνι, γεμίζοντας το εργαστήριο του Σχολείου μας με υπέροχες ευωδιές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία η μάθηση μετατράπηκε σε πρακτική εμπειρία, ενισχύοντας την κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ της παράδοσης και της επιστήμης. Τέλος, ενθάρρυνε την κριτική σκέψη, την πειραματική διάθεση και την ανακάλυψη της σύνδεσης μεταξύ διαφορετικών μαθημάτων. Υπεύθυνες για το παραπάνω εργαστήριο ήταν οι καθηγήτριες Χημείας κ. Πάολα Μπούζη και Θρησκευτικών κ. Μαρία Χαλκιά. 

Όταν ανακοινώθηκε στους μαθητές και τις μαθήτριες των τμημάτων Α1 και Α2 ότι φέτος στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θα δουλέψουμε πάνω σε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό βιβλίο στην τάξη, οι αντιδράσεις ήταν κάπως έτσι: «Τι είδους βιβλίο;», «Πόσες σελίδες θα είναι;», «Θα το διαβάσουμε ΟΛΟ;», «Θα είναι δύσκολο;». Η προσδοκία συνυπήρχε με μια παιδική αγωνία για το άγνωστο. Μετά από πολλή σκέψη και αναζήτηση καταλήξαμε στο βιβλίο του Ρόμπερτ Φίσερ, «Ο Ιππότης με τη Σκουριασμένη Πανοπλία». Επειδή ακριβώς είναι ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται μόνο με το μυαλό, αλλά και με την καρδιά, ζητήθηκε από τα παιδιά να ακολουθήσουν όλα μαζί τον ιππότη σε ένα διαφορετικό ταξίδι. Όχι στον χάρτη, αλλά μέσα τους. Κι εκεί ξεκίνησαν όλα… 

Ένα φαινομενικά απλό παραμύθι, με μεσαιωνικό – ιπποτικό σκηνικό, κατέληξε να μας προσφέρει πολύτιμες ευκαιρίες για στοχασμό, αυτοπαρατήρηση και έκφραση. Αποτέλεσε έτσι την αφετηρία για μια ολοκληρωμένη δράση φιλαναγνωσίας, η οποία σχεδιάστηκε με στόχο όχι μόνο την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, αλλά και την ενίσχυση δεξιοτήτων ζωής: της ενσυναίσθησης, της αυτογνωσίας, της δημιουργικής έκφρασης και της συνεργασίας.  

Βαθύτερη ανάλυση στην τάξη 

Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, αναλύσαμε με τους μαθητές τις βασικές αλληγορίες που το διατρέχουν. Συζητήσαμε για την πανοπλία ως σύμβολο των προσωπικών αμυνών και των ψευδών ρόλων που υιοθετούμε για να γίνουμε αποδεκτοί ή για να προστατευτούμε. Ο φυλακισμένος στην λαμπερή του πανοπλία αλλά ταυτόχρονα ρωμαλέος ιππότης, ο απόκληρος της ίδιας του της οικογένειας, η συνάντηση με τον μάγο, το κάστρο της Σιωπής, το μονοπάτι της Αλήθειας και ο δράκος, όλα αυτά αποτέλεσαν σταθμούς για εσωτερικές συζητήσεις γύρω από θέματα όπως: 

Τι σημαίνει να είμαι ο εαυτός μου; 

Ποια είναι τα «μέρη της πανοπλίας» που φοράμε καθημερινά; 

Ποιες λέξεις ή πράξεις μας βοηθούν να «ξεσκουριάσουμε»; 

Τι μας εμποδίζει να αγαπήσουμε — τον εαυτό μας και τους άλλους; 

Η προσέγγιση ήταν βιωματική και διαλογική. Μέσα από ερωτήσεις, παιχνίδια ρόλων και προσωπικές καταγραφές, τα παιδιά κλήθηκαν να «συναντήσουν» τον ιππότη μέσα τους και να αναγνωρίσουν τη δική τους πορεία. Αφού ολοκληρώσαμε την ανάγνωση και την ερμηνεία του κειμένου, δόθηκαν στους μαθητές συγκεκριμένες οδηγίες για την υλοποίηση δημιουργικών δράσεων: 

Δημιουργία κατασκευών και μακέτας: Κάθε ομάδα ανέλαβε να αποδώσει εικαστικά τη διαδρομή του ιππότη μέσα από μακέτα. Οι μαθητές αναπαρέστησαν με φαντασία και ακρίβεια τους σταθμούς του ταξιδιού: από το κάστρο μέχρι το τέλος της διαδρομής του ήρωα, με συμβολικά υλικά, κατασκευές και λεζάντες. Παράλληλα κατασκεύασαν το κράνος και το σπαθί του ιππότη.  

Το γράμμα που έλαβε ο ιππότης από τον γιο του: Μαθήτρια ανέλαβε να συντάξει το γράμμα που έλαβε ο ιππότης από τον γιο του, όπου του εξέφραζε το πικρό του παράπονο ότι λείπει πολύ στον ίδιο και τη μητέρα του.  

Ο χάρτης της πορείας του ιππότη: Μαθήτρια σχεδίασε έναν ενδεικτικό χάρτη της πορείας που ακολούθησε ο ιππότης από το βασίλειό του μέχρι τα τρία κάστρα που του υπέδειξε ο μάγος. 

Φύλλο της μνήμης: Τα παιδιά κλήθηκαν να επιλέξουν και να καταγράψουν φράσεις από το βιβλίο που τους συγκίνησαν, τους προβλημάτισαν ή τους ενέπνευσαν. Το φύλλο αυτό αποτέλεσε ένα μικρό προσωπικό αποτύπωμα της σχέσης τους με το κείμενο. 

Παρουσίαση PowerPoint: Δημιούργησαν μια ομαδική παρουσίαση βασισμένη στο βιβλίο, με αναφορά στους χαρακτήρες, στα σύμβολα, στη δομή του ταξιδιού του ήρωα, καθώς και στις ερμηνείες που έδωσαν οι ίδιοι. 

Θεατρικό δρώμενο: Με πολλή όρεξη και δημιουργικότητα, τα παιδιά γύρισαν ένα σύντομο θεατρικό βασισμένο σε σκηνές του βιβλίου, αποδίδοντας με χιούμορ αλλά και ουσία τις εσωτερικές συγκρούσεις του ιππότη. 

Η ανταπόκριση των παιδιών υπήρξε συγκινητικά θετική. Η δράση λειτούργησε όχι μόνο ως εργαλείο κατανόησης ενός λογοτεχνικού έργου, αλλά και ως καθρέφτης εσωτερικής ανάπτυξης. Οι μαθητές εξέφρασαν συναισθήματα, αναρωτήθηκαν για τον εαυτό τους, συνεργάστηκαν, δημιούργησαν και τελικά φώτισαν, με τον δικό τους τρόπο, τα βαθιά μηνύματα του βιβλίου. Για εμάς, ο «Ιππότης με τη Σκουριασμένη Πανοπλία» έγινε κάτι πολύ περισσότερο από ένα μάθημα φιλαναγνωσίας. Ήταν μια ευκαιρία ουσιαστικής παιδαγωγικής εμπειρίας, που συνδύασε λογοτεχνία, ψυχοπαιδαγωγική και δημιουργική έκφραση. Κάθε δημιουργία των μαθητών μας ήταν ένας καθρέφτης αυθεντικός — άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με σοβαρότητα, πάντα όμως με ειλικρίνεια. Ο ιππότης τους δεν ήταν πια μόνο ένας χαρακτήρας βιβλίου, αλλά η αφορμή για να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους και τους άλλους. Και γι’ αυτό το ταξίδι που κάναμε μαζί, αισθανόμαστε βαθιά υπερήφανοι και ευγνώμονες. 

Το δεύτερο μισό του τμήματος  Α1 του A’ Αρσακείου–Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων του Β´ τετράμηνου, «Πλανήτης Γη, το κοινό μας σπίτι», έφτιαξαν, με την καθοδήγηση της καθηγήτριας Καλλιτεχνικών κ. Κυριακής Πρεβενιού,  δυο επιτραπέζια παιχνίδια για το περιβάλλον, με στόχο την ευαισθητοποίηση, την ενημέρωση και την καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης. Αρχικά διαβάστηκαν και συζητήθηκαν οι προτάσεις όλων των παιδιών για τα επιτραπέζια παιχνίδια. Τα θέματα που αναλύθηκαν ήταν:      

• Βιοκλιματική αρχιτεκτονική- μείωση της ενέργειας στο σπίτι και στο Σχολείο     

• Τι είναι το οικολογικό μας αποτύπωμα και πως μπορούμε να το μειώσουμε;     

• Ανακύκλωση υλικών: πρώτη ύλη     

• Νερό, το πολύτιμο αγαθό     

Μετά από ψηφοφορία, επιλέχθηκαν προς υλοποίηση δυο ιδέες που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους και ισοψήφησαν. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες εργασίας και, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους, κατασκεύασαν το παιχνίδι στο Εργαστήριο Καλλιτεχνικών του Σχολείου. 

 Το δεύτερο μισό του τμήματος Α1 έφτιαξε τα παιχνίδια:  «Ο Τροχός της Φύσης» και «Διάσωση Χελωνών». 

• «Ο Τροχός της Φύσης» 

Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι που αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση και την ενίσχυση της γνώσης σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον, όπως η ανακύκλωση, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και οι φυσικές καταστροφές που προκαλούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Το παιχνίδι περιλαμβάνει έναν τροχό χωρισμένο σε θεματικές κατηγορίες, οι οποίες αντιστοιχούν στα προαναφερθέντα ζητήματα. Κάθε παίκτης, περιστρέφοντας τον τροχό, καλείται να απαντήσει σωστά στην ερώτηση της κατηγορίας που θα του τύχει· σε περίπτωση σωστής απάντησης, αποκτά το δικαίωμα να παίξει ξανά. Νικητής αναδεικνύεται ο παίκτης που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες σωστές απαντήσεις, επιδεικνύοντας παράλληλα υψηλό επίπεδο γνώσεων για το φυσικό περιβάλλον. 

• «Διάσωση Χελωνών» 

Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι γνώσεων που έχει ως στόχο την ενημέρωση και την προβολή βασικών χαρακτηριστικών του προστατευόμενου είδους θαλάσσιας χελώνας Caretta – Caretta. Οι παίκτες ταξιδεύουν συμβολικά σε διάφορα νησιά και καλούνται να απαντήσουν σωστά σε ερωτήσεις που αφορούν το σπάνιο αυτό είδος, το οποίο ζει και αναπαράγεται κυρίως στη Ζάκυνθο. Κάθε σωστή απάντηση αντιστοιχεί σε μία «διάσωση» χελώνας. Νικητής αναδεικνύεται ο παίκτης που θα καταφέρει να σώσει τις περισσότερες χελώνες, επιδεικνύοντας τις περισσότερες γνώσεις για το είδος. 

Οι εργασίες έγιναν ανά ομάδες στο εργαστήριο Καλλιτεχνικών του Σχολείου.   

Πιο συγκεκριμένα οι ιδέες που ψηφίστηκαν ήταν των μαθητών: Λεωνίδα Δρίβα και Ηλέκτρας Κουτσαμπά. 

Οι ομάδες που σχηματίστηκαν ήταν:     

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ:   Λεωνίδας Δρίβας 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ:   Ηλέκτρα Κουτσαμπά 

ΟΜΑΔΑ ΛΟΓΟΤΥΠΟΥ:  Λεωνίδας Δρίβας 

ΟΜΑΔΑ ΛΟΓΟΤΥΠΟΥ:  Ιφιγένεια Δενδρολιβανά 

ΟΜΑΔΑ ΤΡΟΧΟΥ: Θοδωρής Κέκκος, Γιώργος Κόρμπος 

ΟΜΑΔΑ ΤΑΜΠΛΟ:  Κωνσταντίνα Λάκκα, Θεοδοσία Κακογιάννη, Κατερίνα Μουντζούρη, Ιωάννα Κυριακίδη – Γερούση, Αθηνά Καπλάνη, Σταματίνα Καρλή 

ΟΜΑΔΑ ΚΑΡΤΩΝ – ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ: Λεωνίδας Δρίβας, Θοδωρής Κέκκος, Γιώργος Κόρμπος 

ΟΜΑΔΑ ΚΑΡΤΩΝ – ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ: Κωνσταντίνα Λάκκα, Θεοδοσία Κακογιάννη, Κατερίνα Μουντζούρη, Ιωάννα Κυριακίδη – Γερούση, Αθηνά Καπλάνη, Σταματίνα Καρλή 

ΟΜΑΔΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑΣ: Λεωνίδας Δρίβας, Θοδωρής Κέκκος, Γιώργος Κόρμπος 

ΟΜΑΔΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑΣ: Ηλέκτρα Κουτσαμπά, Αθηνά Καπλάνη 

Η σειρά μαθημάτων με θέμα το περιβάλλον, «Πλανήτης Γη: Το κοινό μας σπίτι» έκλεισε με τους μαθητές να παίζουν με το πρωτότυπο, διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό παιχνίδι, που οι ίδιοι έφτιαξαν.    

Την Τετάρτη 09 Απριλίου 2025 κατά τη διάρκεια της 4ης και 5ης διδακτικής ώρας όλα τα τμήματα της Α’ τάξης των Α’ και Β΄ Αρσακείων-Τοσιτσείων Γυμνασίων Εκάλης καθώς και εκπαιδευτικοί  παρακολούθησαν δράση με τίτλο «Ναυαγοσωστική Δοκιμασία Αγάπης και Γνώσης». Η παρουσίαση οργανώθηκε σε δύο (2) μέρη και πραγματοποιήθηκε στο Γυμναστήριο  και το Κολυμβητήριο των Σχολείων μας. Οι μαθητές διδάχθηκαν τεχνικές επιβίωσης, ασφάλειας στο νερό, κολύμβησης και σωτηρίων αθλημάτων. Σε συνεργασία με την Ένωση Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος (ΕΑΝΕ)  παρουσιάστηκε στους μαθητές μας το διεθνές πρόγραμμα πρόληψης πνιγμών «Μια ευκαιρία στα παιδιά», το οποίο είναι εγκεκριμένο από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας και διδάσκεται στα Σχολεία στο πλαίσιο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων. Το περιεχόμενο είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα και περιλαμβάνει αναφορές στην πρόληψη πνιγμών, την κολύμβηση και την τεχνητή αναπνοή καθώς και τις αξίες της φιλίας, της αγάπης, της γνώσης και της οικογένειας, ενώ αναφέρεται στο θέμα του παιδικού εκφοβισμού και του «ευ αγωνίζεσθαι».  

Η δράση ολοκληρώθηκε με επίδειξη στο Κολυμβητήριο, στην οποία συμμετείχαν μαθητές των Σχολείων μας, όπου παρουσιάστηκαν τα αγωνίσματα της αθλητικής ναυαγοσωστικής και ασκήσεις επιβίωσης.  

Τα παιδιά που συμμετείχαν στην παρουσίαση της επίδειξης είναι: 

Από το Α1: Γκρέκη Αγνή, Καπλάνη Αθηνά, Καρλή Σταματίνα. 

Από το Α2: Παπαδόπουλος Αστέρης, Καλαμπόγια Αθηνά. 

Από το Α3: Σατζάκη Μελιτίνη, Περιβολιώτης Αχιλλέας. 

Από το Α4: Παρασκευά Ευριάνθη, Σταματίου Μυρτώ, Φραγκουλοπούλου Σάρα. 

Το πρόγραμμα παρουσίασε ο Δρ Στάθης Αβραμίδης, Πρόεδρος της Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Αθλητικής Ένωσης (μη κερδοσκοπική οργάνωση). Ο κ. Αβραμίδης είναι μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διάσωσης, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διάσωσης της Ευρώπης, της Μεσογειακής Ναυαγοσωστικής Συνομοσπονδίας, εταίρος του Δικτύου Διάσωσης και σύμμαχος του Ιδρύματος Princess Charlene του Μονακό και του Διεθνούς Κολυμβητικού Hall of Fame. Όλα τα παιδιά θα λάβουν βεβαίωση παρακολούθησης.  Μαθητές και εκπαιδευτικοί παρακολούθησαν με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό την εκδήλωση, η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι Καθηγητές Φυσικής Αγωγής του Κολυμβητηρίου κ. Βαξεβάνογλου Μαρίνα, κ. Μουσούρης Γιώργος, κ. Γαρίνη Φανή και κ. Δουβή Νάντια. 

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας οι μαθητές του τμήματος Γ4 του Α΄ Αρσακείου-Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης, με την καθοδήγηση της καθηγήτριας κ. Σοφίας Κοντονίκα, παρατήρησαν και μελέτησαν ιστορικές γελοιογραφίες, χαρακτηριστικές της χρονικής περιόδου, όπου κυριάρχησαν δύο πολιτικοί ηγέτες, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Αντικείμενο συζήτησης στην τάξη ήταν τόσο η θεματολογία, η οπτική γωνία και ο σκοπός των δημιουργών όσο και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, όπως η υπερβολή, το χιούμορ και ο σαρκασμός, για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού. Στη συνέχεια, οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες και ανέλαβαν να δημιουργήσουν τη δική τους γελοιογραφία. Αφού αντάλλαξαν απόψεις, επέλεξαν το θέμα και κατέληξαν σε ένα πρωτότυπο «σενάριο», το οποίο κατέγραψαν. Στη συνέχεια, ο «καλλιτέχνης» κάθε ομάδας απέδωσε σχεδιαστικά το σενάριο αυτό με την καθοδήγηση των υπολοίπων μελών της ομάδας. Η διαθεματική αυτή δραστηριότητα έδωσε την ευκαιρία στους μαθητές να εργαστούν ομαδοσυνεργατικά, να εμπλακούν ενεργά και δημιουργικά στο μάθημα και να εξοικειωθούν με την ιστορική γελοιογραφία όχι μόνο ως δέκτες/αναγνώστες αλλά και ως πομποί/ δημιουργοί. Με άλλα λόγια, κατανόησαν καλύτερα το τεταμένο πολιτικό κλίμα της εποχής και τον αντίκτυπο που είχαν οι επιλογές των δύο πολιτικών, συνειδητοποιώντας παράλληλα την αξία των γελοιογραφιών ως ιστορικών πηγών. 

Πατήστε εδώ, για να δείτε το άλμπουμ που δημιουργήσαμε! 

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, οι μαθητές του Β3 είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν το έργο του Νίκου Καζαντζάκη και να επιλέξουν χαρακτηριστικά αποφθέγματα του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα. Με πρωτοβουλία της φιλολόγου  κ. Κατερίνας Κατσιάνου, υπεύθυνης καθηγήτριας του Β3, πραγματοποιήθηκε μια διαθεματική συνεργασία με το μάθημα των Καλλιτεχνικών, στοχεύοντας στη δημιουργική απόδοση των λογοτεχνικών μηνυμάτων μέσω της εικαστικής τέχνης με απώτερο σκοπό να κατανοήσουν οι μαθητές βιωματικά τα αποφθέγματα του Ν. Καζαντζάκη και να δημιουργήσουν δικά τους εικαστικά έργα. Υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Καλλιτεχνικών κ. Κυριακής Πρεβενιού, οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, επέλεξαν τα πιο αντιπροσωπευτικά αποφθέγματα και με έμπνευση τα μηνύματα ζωής του μεγάλου λογοτέχνη,  δημιούργησαν αφίσες, ζωγραφικά έργα και κολάζ. Μέσα από τη χρήση φωτογραφιών, γραφιστικών στοιχείων και προγραμμάτων, παλαιωμένων χαρτιών, έντονων χρωμάτων και διακοσμητικών χαρτονιών, οι μαθητές εργάστηκαν με δημιουργικότητα και συνεργατικό πνεύμα. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους υπήρξε εξαιρετικό, με κάθε ομάδα να δημιουργεί μια μοναδική αφίσα. Όλες οι καλλιτεχνικές δημιουργίες εκτίθενται πλέον στην αίθουσα του τμήματος Β3, υπενθυμίζοντας καθημερινά στους μαθητές αξίες και στάσεις ζωής που αποτυπώνονται στα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη. Συγχαρητήρια στους μαθητές του Β3 για τις δημιουργίες τους, τη μεταξύ τους συνεργασία και την ευρηματικότητά τους! 

Στις 26 Μαρτίου 2025 οι μαθητές των τμημάτων Α3′ και Α4′ του Α’ Αρσακείου- Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης επισκέφθηκαν, την ώρα του μαθήματος της Λογοτεχνίας, τον χώρο της Βιβλιοθήκης συνοδευόμενοι από τη φιλόλογό τους κ. Μαρίνα Μηλιδώνη. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορία και τη σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, η οποία καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα το 1997 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. ​Η ημέρα αυτή, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία, γιορτάζεται διεθνώς ως αφιέρωμα στην ποιητική τέχνη και την πολιτιστική της σημασία. Αρχικά, προβλήθηκε στους μαθητές από τον υπεύθυνο της Βιβλιοθήκης κ. Ι. Κουμαντάκη ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο, στο οποίο γνωστοί σε όλους μας ποιητές δίνουν ο καθένας τον δικό του ορισμό για την ποίηση. Στη συνέχεια, οι μαθητές συμμετείχαν σε μία δημιουργική δραστηριότητα: ενθαρρύνθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα σε ποιητικές συλλογές που τους δόθηκαν μερικούς στίχους που τους εξέφραζαν κι έπειτα, να τους γράψουν μαζί με το όνομα του αντίστοιχου ποιητή σε ένα κομμάτι χαρτί. Αυτά τα χαρτιά κολλήθηκαν, στη συνέχεια, σε ένα μεγάλο χαρτόνι, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία πρωτότυπη αφίσα. Η ανταπόκριση ήταν ενθουσιώδης και οι μαθητές αποχώρησαν με ανανεωμένο ενδιαφέρον για την ποίηση και τη λογοτεχνία γενικότερα, αναγνωρίζοντας την αξία της ως εργαλείου προσωπικής έκφρασης και κοινωνικής ευαισθητοποίησης.

Στις αρχές του 20^ού αιώνα, οι γυναίκες στη Μεγάλη Βρετανία έδωσαν έναν έντιμο αλλά σκληρό αγώνα για το δικαίωμα της ψήφου. Ήταν οι σουφραζέτες, ένα κίνημα γυναικών που δεν αρκέστηκαν σε λόγια, αλλά προχώρησαν σε δυναμικές και μαχητικές διεκδικήσεις, απαιτώντας ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους άνδρες. Η λέξη «σουφραζέτα» (βλ. Σαμίου Δ., «Οι Αγγλίδες σουφραζέτες») γεννήθηκε ως υποτιμητικός και χλευαστικός όρος από τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail το 1906, για να χαρακτηρίσει τις ριζοσπαστικές φεμινίστριες που διεκδικούσαν το δικαίωμα ψήφου. Σε όλον τον 19^ο αιώνα είχε καθιερωθεί ο όρος «suffragist», που υποδήλωνε αυτές (και αυτούς) που ήταν υπέρμαχοι κάθε δικαιώματος ψήφου, υιοθετούσαν όμως πιο ήπιες τακτικές διαμαρτυρίας. Ο όρος επαναχρησιμοποιήθηκε σε πρωτοσέλιδό της από την εφημερίδα Daily Mirror δύο μήνες αργότερα. Ωστόσο, οι σουφραζέτες οικειοποιήθηκαν τον όρο και τον έκαναν σύμβολο του αγώνα τους. Το κίνημα υιοθέτησε μεθόδους πολιτικής ανυπακοής, διαδηλώσεις, απεργίες πείνας και ακόμα και βίαιες ενέργειες, όπως επιθέσεις σε κυβερνητικά κτήρια, προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους. 

Ο αγώνας των σουφραζετών μέσα από τα μάτια των μαθητριών μας 

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας, οι μαθήτριες του τμήματος Γ1 του Α’ Αρσακείου – Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης, με υπεύθυνο καθηγητή τον φιλόλογο κ. Ιω. Σωτηρόπουλο, ανέλαβαν μια διπλή δράση για να προβάλουν την ύψιστη ιστορική σημασία του γυναικείου κινήματος των σουφραζετών. Αρχικά, η Ασημένιου Λυδία και η Τιτοπούλου Γεωργία Ελπίδα παρουσίασαν τη ζωή και τη δράση της Έμμελιν Πάνκχερστ, της ηγέτιδας των σουφραζετών και ιδρύτριας της Women’s Social and Political Union (WSPU). Η Ένωση αυτή συνεργαζόταν με άλλες συνδικαλιστικές και φιλοεργατικές πολιτικές ομάδες, ενώ μάλιστα σε αυτήν συμμετείχαν και οι κόρες της Έμμελιν Πάνκχερστ, Κρίσταμπελ (Christabel) και Σύλβια (Sylvia). Η δράση τους σηματοδοτεί τις προσπάθειες των γυναικών που διαισθανόμενες την άρνηση των πολιτικών κομμάτων να εντάξουν επίσημα την ισοπολιτεία στα προγράμματά τους, αποφάσισαν να προωθήσουν μια αυτόνομη γυναικεία πολιτική παρέμβαση. Το δικαίωμα της ψήφου γίνεται τώρα ο βασικός στόχος του πολιτικού αγώνα των γυναικών. Οι Αγγλίδες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των σουφραζετών, παλεύουν για την ψήφο, ενώ ιδρύονται περί τους 400 γυναικείους συλλόγους σε όλη την Μεγάλη Βρετανία στα επόμενα 10 χρόνια. Το 1907, η Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών οργανώνει την πρώτη μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο, όπου συμμετείχαν περίπου 3.000 γυναίκες. Τον Οκτώβριο του 1908 η Έμμελιν και η Κρίσταμπελ Πάνκχερστ συλλαμβάνονται ως πολιτικά υπεύθυνες για την έκδοση ενός φυλλαδίου, στο οποίο προτρέπονταν οι γυναίκες να εισβάλουν στη Βουλή των Κοινοτήτων. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τότε καμία πράξη διαμαρτυρίας των σουφραζετών δεν περιείχε ούτε προκάλεσε φυσική βία. Στη συνέχεια όμως οι συλλήψεις πολλών σουφραζετών έφεραν τις συστηματικές απεργίες πείνας των γυναικών στις φυλακές. Η βίαιη σίτισή τους προκάλεσε την αντίδραση της κοινής γνώμης. Κάτω από την πίεση των γεγονότων η αγγλική Βουλή ορίζει επιτροπή για την αξιολόγηση προτάσεων που αφορούν στην παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων στις γυναίκες. Όμως τα νομοσχέδια καταψηφίζονται το ένα μετά το άλλο προς απογοήτευση (και οργή) των γυναικών. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οι γυναίκες ανέλαβαν θέσεις εργασίας και αρμοδιότητες, από τις οποίες ως τότε ήταν αποκλεισμένες. Η φεμινιστική και συνδικαλιστική συνείδηση των γυναικών ενδυναμώθηκε μέσα από τον αγώνα για επιβίωση. Μετά το τέλος του πολέμου, όλοι επιθυμούσαν την ειρήνη και την κοινωνική ευημερία. Έτσι, τον Φλεβάρη του 1918 παραχωρείται δικαίωμα ψήφου στις Αγγλίδες πάνω από 30 ετών. 

Μέσα από μια διαδραστική παρουσίαση, οι μαθήτριες παρουσίασαν τη ζωή και τη δράση της Έμμελιν Πάνκχερστ καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες της εποχής. Στη συνέχεια, ο προβληματισμός οδήγησε σε συζήτηση εντός τάξης σχετικά με το πώς οι ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα, παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί. 

Τέλος, οι μαθήτριες Γαϊτανά Αμαλία Άννα και Δημητρά Πηνελόπη δημιούργησαν ένα πλακάτ διαμαρτυρίας, βασισμένο στα αυθεντικά συνθήματα των σουφραζετών. Με δυναμικά χρώματα και αποφασιστικά μηνύματα, το πλακάτ έγραφε: 

• «Liberty for Women!» («Ελευθερία για τις γυναίκες!») 

• «Deeds Not Words!» («Πράξεις, όχι λόγια!») 

• «No Vote, No Peace!» («Χωρίς ψήφο, δεν υπάρχει ειρήνη!») 

• «Women Have Rights Too!» («Οι γυναίκες έχουν δικαιώματα επίσης!») 

Με αυτή τη δράση, οι μαθήτριες μπήκαν στη θέση των σουφραζετών και αντιλήφθηκαν πώς ήταν να παλεύεις για δικαιώματα που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα. Μέσα από αυτή τη βιωματική εμπειρία, οι μαθήτριες και οι μαθητές  κατανόησαν ότι οι κοινωνικές αλλαγές απαιτούν τόλμη, ενότητα και δράση. Οι σουφραζέτες άνοιξαν τον δρόμο για τη γυναικεία ψήφο και την πολιτική ισότητα, και η κληρονομιά τους συνεχίζει να μας εμπνέει μέχρι σήμερα. Όπως έλεγαν και οι ίδιες: «Deeds Not Words!»