Με αφορμή τη διδασκαλία του ποιήματος «Καλλιπάτειρα» του Λ. Μαβίλη, οι μαθητές των τμημάτων Β1 και Β2 του Α’ Αρσακείου- Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης μετέβησαν στη Βιβλιοθήκη του σχολείου μαζί με την καθηγήτριά τους κ. Μ. Μηλιδώνη, όπου δουλεύοντας ομαδοσυνεργατικά διάβασαν ποιήματα από γνωστούς Έλληνες ποιητές, που αναδεικνύουν δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες, θέματα ισότητας και θάρρους [Ελένη του Γ. Ρίτσου, Αντιγόνη του Σοφοκλή, Ανδρομάχη από την Ιλιάδα του Μ. Γκανά, Του Γιοφυριού της Άρτας (Δημοτικό τραγούδι) ]. Ζητήθηκε από τους μαθητές, αφού παρουσιάσουν στις άλλες ομάδες τη γυναίκα- χαρακτήρα του ποιητικού κειμένου που τους είχε ανατεθεί, να γράψουν λίγες γραμμές με τίτλο: «Τι θα της έλεγα, αν τη συναντούσα σήμερα;»

Μέσω της δράσης αυτής δόθηκε η δυνατότητα στα παιδιά: α) Να καλλιεργήσουν τη φιλαναγνωσία μέσα από τη σύνδεση λογοτεχνίας, ιστορίας και αξιών. β) Να ενισχύσουν τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την ισότητα των φύλων. γ) Να βιώσουν τη βιβλιοθήκη ως χώρο δημιουργίας και έκφρασης.

Στον κόσμο του βιβλίου, η λογοτεχνία κατέχει μια μοναδική θέση. Δεν είναι απλώς μια σειρά από λέξεις σε σελίδες αλλά ένας ζωντανός διαδραστικός διάλογος αναγνώστη και βιβλίου. Ένας διάλογος που τις περισσότερες φορές διαδραματίζεται σε μια άλλη εποχή, δίνοντας μας την αφορμή να γίνουμε ταξιδιώτες σε ξεχασμένους κόσμους. Συνοδοιπόροι ανθρώπων και ιστοριών που μπορεί να φαντάζουν ξένες και μακρινές αλλά στην ουσία τους παραμένουν επίκαιρες και ουσιαστικές! Μέσα από τις σελίδες ενός ιστορικού μυθιστορήματος δεν μαθαίνουμε απλώς για έναν πόλεμο ή μια επανάσταση αλλά βλέπουμε τον αντίκτυπο αυτών των γεγονότων στις ζωές των ανθρώπων – ηρώων του βιβλίου. Γινόμαστε μάρτυρες της ανθρώπινης ανθεκτικότητας, της γενναιότητας, αλλά και της σκληρότητας και της αδικίας που σημάδεψαν κάθε εποχή. Έτσι, η λογοτεχνία γίνεται ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία για την κατανόηση της ιστορίας. Μας προσκαλεί να ξεπεράσουμε τις επιφανειακές γνώσεις και να αναζητήσουμε την ανθρώπινη διάσταση των ιστορικών γεγονότων. Μας δείχνει ότι πίσω από κάθε ημερομηνία και κάθε όνομα, υπήρχαν άνθρωποι με τις δικές τους ιστορίες, τα δικά τους όνειρα και τους δικούς τους αγώνες. Και μέσα από την ανάγνωση αυτών των ιστοριών, αποκτούμε μια βαθύτερη και ουσιαστική σύνδεση με το παρελθόν, εμπλουτίζοντας την κατανόησή μας για το παρόν και τον εαυτό μας. Η Βιβλιοθήκη μας λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο έχει επιλέξει και παρουσιάζει λογοτεχνικά βιβλία – ιστορικά μυθιστορήματα από τη. συλλογή της, χωρισμένα σε θεματικές ενότητες.

Ανακαλύψτε τον πλούτο της πατώντας εδώ.

Την Τετάρτη 2 Απριλίου 2025, στο Θέατρο του Αρσακείου Ψυχικού, πραγματοποιήθηκε η τελετή βράβευσης των 16ων Αγώνων Λόγου και Τέχνης (Α.ΛΟ.ΤΕ.). Η εκδήλωση ξεκίνησε με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ του διακεκριμένου ποιητή  κ. Τίτου Πατρίκιου  και του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Μάκη Προβατά. Ο κ. Πατρίκιος αναφέρθηκε στη σημασία της συμμετοχής των μαθητών στους Αγώνες Λόγου και Τέχνης, υπογραμμίζοντας τόσο την αξία της διάκρισης όσο και τη σπουδαιότητα της ανάγνωσης για τα παιδιά. Παράλληλα, τόνισε τη σημασία της δια ζώσης επικοινωνίας, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη μοναξιά στην οποία οδηγούνται πολλοί νέοι εξαιτίας της υπερβολικής ενασχόλησής τους με τις οθόνες των τάμπλετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κλείνοντας, απηύθυνε θερμή προτροπή προς τους μαθητές να καλλιεργούν την προσωπική τους επικοινωνία και να επιδιώκουν την ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ τους. 

Η κριτική επιτροπή των Αγώνων Λόγου και Τέχνης σχολίασε τόσο το θέμα του διαγωνισμού όσο και των έργων των μαθητών, ανεξαρτήτως βράβευσης. Μελετώντας τις συμμετοχές, ανέδειξε τις ιδιαίτερες αρετές και την πρωτοτυπία των δημιουργιών, ενώ παράλληλα έκανε εποικοδομητικά σχόλια και παρατηρήσεις, ενισχύοντας έτσι την εκπαιδευτική διάσταση του διαγωνισμού. Τη συζήτηση με την κριτική επιτροπή συντόνισε ο δημοσιογράφος κ. Μάκης Προβατάς. 

Πιο συγκεκριμένα η κριτική επιτροπή ήταν:  

Ταινία μικρού μήκους: Χρήστος Τόλης, Κωνσταντίνος Αραμπατζής 

Φωτογραφία: Χρήστος Τόλης 

Χρωματική Σύνθεση – Σκίτσο: Μιχάλης Μαυρωτάς, Τάκης Αρφαράς, Βάνα Ξένου, Μάρια Μπαχά 

Ποίημα – Διήγημα: Αντώνης Φωστιέρης, Φοίβος Οικονομίδης 

Μελοποιημένος Στίχος – Οργανική Σύνθεση: Κορνήλιος Μιχαηλίδης, Γιώργος Οικονόμου 

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τη βράβευση της κατηγορίας ταινίας μικρού μήκους, όπου προβλήθηκαν οι δημιουργίες που απέσπασαν το πρώτο βραβείο τόσο σε επίπεδο Γυμνασίου όσο και Λυκείου. Στην ίδια κατηγορία, οι μαθητές του Σχολείου μας του τμήματος Γ4 Νικόλας Δοβλέτης και Αμαλία Παριανού διακρίθηκαν με το Β’ Βραβείο για την ταινία μικρού μήκους. 

Ακολούθησε η απονομή βραβείων στην κατηγορία Φωτογραφίας για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, καθώς και στην κατηγορία Χρωματικής Σύνθεσης, όπου αναδείχθηκαν οι πιο δημιουργικές συμμετοχές. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε η βράβευση στην κατηγορία Σκίτσου, όπου ο μαθητής του Σχολείου μας του τμήματος Γ1 Δημήτρης Δοβλέτης, διακρίθηκε με το Α’ Βραβείο Σκίτσου για το εξαιρετικό του έργο. 

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την κατηγορία Διηγήματος και με την απονομή των βραβείων Ποίησης για το Γυμνάσιο και το Λύκειο. 

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής συμμετείχαν σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με τα βραβεία, τις συμμετοχές των μαθητών, καθώς και τη σημασία της τέχνης στη μαθητική ζωή. Τονίστηκε ιδιαίτερα πως, πέρα από τις διακρίσεις, η ουσία βρίσκεται στην προσπάθεια, τη δημιουργικότητα και την ενεργή συμμετοχή. Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την ανάγνωση των βραβευμένων έργων στην κατηγορία του Διηγήματος και της Ποίησης από τη Μαρία-Αικατερίνη Ντούνη, μαθήτρια της Β΄ τάξης του Α΄ Αρσακείου Γενικού Λυκείου Ψυχικού, χαρίζοντας στο κοινό μια μοναδική λογοτεχνική εμπειρία.  Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη βράβευση των μαθητών στις κατηγορίες Μελοποιημένου Στίχου και Οργανικής Σύνθεσης για το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Οι διακριθέντες μαθητές παρέλαβαν τα βραβεία και τα δώρα τους στο εντευκτήριο του Αρσακείου Ψυχικού ενώ το κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει ζωντανά στο θέατρο τα βραβευμένα έργα των μουσικών κατηγοριών, δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα συγκίνησης και έμπνευσης. Στη συνέχεια, τα μέλη της κριτικής επιτροπής μίλησαν στους μαθητές, προσφέροντάς τους πολύτιμες συμβουλές για το πώς μπορούν να ενσωματώσουν την τέχνη στη ζωή τους, τόσο ως μέσο προσωπικής έκφρασης όσο και ως εργαλείο πνευματικής και συναισθηματικής ανάπτυξης. 

Η εκδήλωση έκλεισε με την ομιλία του  Προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Καθηγητή κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος τόνισε τη σπουδαιότητα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και την αξία των έργων που παρουσιάστηκαν. Ευχαρίστησε θερμά τόσο την οργανωτική όσο και την κριτική επιτροπή για τη συμβολή τους στη διεξαγωγή των Αγώνων Λόγου και Τέχνης, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στον ποιητή κ. Τίτο Πατρίκιο και τον ποιητή κ. Αντώνη Φωστιέρη, καθώς και στους αποφοίτους των Αρσακείων Σχολείων μέλη της κριτικής επιτροπής που έχουν πλέον καταξιωθεί στον τομέα τους. Τέλος, υπογράμμισε τη σημασία των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο σχολείο, επισημαίνοντας πως η τέχνη δεν είναι μόνο ένας χώρος δημιουργίας, αλλά και ένα ουσιαστικό μέσο διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας και ενός ενεργού πολίτη, ικανού να κατανοεί και να ερμηνεύει τον κόσμο με ευαισθησία και κριτική σκέψη. 

Από το Σχολείο μας συμμετείχαν στους Αγώνες Λόγου και Τέχνης οι μαθητές:  

Βούλγαρη Κ., Σαββοπούλου Ρ., Αλεξάνδρου Λ., Ανδρεάκου Μ., Γρηγοριάδου Ειρ., Καραγεωργίου Ιολ., Μακρυγιάννη Αν, Μακρυγιάννη Ν., Μπελλάρα Κ., Ασημένιου Λ., Βεντούρη Ι., Γαϊτανά Αμ., Δημητρά Π., Δοβλέτης Δ., Ζχαν Χ., Καζέπη Δ., Καυκά Μ., Ιωάννου Αν., Κορρέ Αντ., Κοσμά Αντ., Κωστάκου Δ., Λαζάρου Μ., Μαφέο – Μακρή Ηλ., Μπαλτατζής Αγγ., Αντωνακοπούλου Μ., Ορφανού Αθ., Παπαϊωάννου Κ., Ράπτης Ν., Ρέπουλη Μ., Βούλγαρη Μ., Δοβλέτης Ν., Παριανού Αμ., Σακελλαρίου Β., Σχοινιάδη Σ., Χριστοπούλου Λ. 

Τους μαθητές στην εκδήλωση βράβευσης συνόδευσε η κ. Κυριακή Πρεβενιού, καθηγήτρια Καλλιτεχνικών, η οποία ήταν και η υπεύθυνη του Σχολείου μας για τον εν λόγω Διαγωνισμό. Συγχαρητήρια στους μαθητές μας για τα εξαιρετικά έργα με τα οποία συμμετείχαν στους Αγώνες Λόγου και Τέχνης και για τα βραβεία που απέσπασαν! 

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, οι μαθητές του Β3 είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν το έργο του Νίκου Καζαντζάκη και να επιλέξουν χαρακτηριστικά αποφθέγματα του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα. Με πρωτοβουλία της φιλολόγου  κ. Κατερίνας Κατσιάνου, υπεύθυνης καθηγήτριας του Β3, πραγματοποιήθηκε μια διαθεματική συνεργασία με το μάθημα των Καλλιτεχνικών, στοχεύοντας στη δημιουργική απόδοση των λογοτεχνικών μηνυμάτων μέσω της εικαστικής τέχνης με απώτερο σκοπό να κατανοήσουν οι μαθητές βιωματικά τα αποφθέγματα του Ν. Καζαντζάκη και να δημιουργήσουν δικά τους εικαστικά έργα. Υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Καλλιτεχνικών κ. Κυριακής Πρεβενιού, οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, επέλεξαν τα πιο αντιπροσωπευτικά αποφθέγματα και με έμπνευση τα μηνύματα ζωής του μεγάλου λογοτέχνη,  δημιούργησαν αφίσες, ζωγραφικά έργα και κολάζ. Μέσα από τη χρήση φωτογραφιών, γραφιστικών στοιχείων και προγραμμάτων, παλαιωμένων χαρτιών, έντονων χρωμάτων και διακοσμητικών χαρτονιών, οι μαθητές εργάστηκαν με δημιουργικότητα και συνεργατικό πνεύμα. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους υπήρξε εξαιρετικό, με κάθε ομάδα να δημιουργεί μια μοναδική αφίσα. Όλες οι καλλιτεχνικές δημιουργίες εκτίθενται πλέον στην αίθουσα του τμήματος Β3, υπενθυμίζοντας καθημερινά στους μαθητές αξίες και στάσεις ζωής που αποτυπώνονται στα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη. Συγχαρητήρια στους μαθητές του Β3 για τις δημιουργίες τους, τη μεταξύ τους συνεργασία και την ευρηματικότητά τους! 

Πώς μπορεί ένα ποίημα να μετατραπεί σε χρώμα, γραμμή και εικόνα; Στην τάξη μας το καταφέραμε μέσα από τη μαγεία τής ποίησης τού Οδυσσέα Ελύτη. Πιο συγκεκριμένα, μέσω του ποιήματός του, «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι», οι μαθήτριες και μαθητές των τμημάτων Α1 και Α2 του Α’ Αρσακείου – Τοσιτσείου Γυμνασίου Εκάλης με τον φιλόλογό τους κ. Γ. Σωτηρόπουλο ταξίδεψαν σε έναν κόσμο γεμάτο φως, θάλασσα και αισθήσεις. Αυτή η μοναδική εμπειρία εξελίχθηκε σε ένα «ατελιέ έμπνευσης», όπου οι λέξεις του Ελύτη μετουσιώθηκαν σε εικαστικές δημιουργίες, γεμάτες φαντασία και δημιουργικότητα. 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία 

το ραντεβού μας η ώρα μία 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι 

την εκκλησούλα με το καντήλι 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι 
 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

με τα μισόλογα τα σβησμένα 

τα καραβόπανα τα σχισμένα 

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια 

όλα τα πήρε τα πήγε πέρα 

τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι 

O. Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος 

Το τραγούδι αυτό ανήκει στη συλλογή «Τα ρω του έρωτα». Στον Πρόλογο του βιβλίου του ο Ελύτης έγραψε για τα τραγούδια αυτά: «Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι’ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια». Με οδηγό τα λόγια αυτά τού ποιητή ξεκινήσαμε να διαβάζουμε το ποίημα και να το αναλύουμε διεξοδικά. Μοιραστήκαμε τις πρώτες μας σκέψεις, τα συναισθήματά μας και τις εικόνες που σχηματίστηκαν στο μυαλό μας. Στη συνέχεια, οι μαθήτριες και οι μαθητές ενθαρρύνθηκαν να εκφραστούν δημιουργικά, αποτυπώνοντας με χρώματα και σχέδια αυτό που τις/τους ενέπνευσε. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια πολύχρωμη «παλέτα», με εικόνες μιας καλοκαιρινής Ελλάδας, ήχους κυμάτων, αρώματα και συναισθήματα που μόνο η ποίηση μπορεί να ξυπνήσει. 

Στο τραγούδι ο Ελύτης παρουσιάζει με τρόπο ελλειπτικό αλλά έντονα υποβλητικό εικόνες και στιγμιότυπα ενός έρωτα που γεννήθηκε και τελείωσε μέσα σε ένα καλοκαίρι. Μοιάζει σαν το ποιητικό υποκείμενο να ξεφυλλίζει φωτογραφίες ενός άλμπουμ γεμάτου με στιγμιότυπα ανέμελων και ευτυχισμένων στιγμών μιας ερωτικής σχέσης, έντονης μα και σύντομης. Τα ανακατωμένα μαλλιά τής κοπέλας, τα μαύρα της μάτια, το ραντεβού των ερωτευμένων την προκαθορισμένη ώρα σε εκείνο το εκκλησάκι, όλα αυτά είναι στοιχεία που συγκινούν ακόμη και τώρα το ποιητικό εγώ, τού γεννούν μια νοσταλγία, όμως ταυτόχρονα τον προσγειώνουν στο τώρα: τίποτε δεν θα είναι ξανά όπως πριν. Η εικόνα των δύο ερωτευμένων να βαδίζουν χέρι με χέρι και η μορφή τους να χάνεται όσο δύει ο ήλιος συγκινεί βαθιά. Τα σβησμένα μισόλογα του ζευγαριού,  οι υπονοούμενες ή ανολοκλήρωτες ερωτικές ομολογίες δεν μπόρεσαν τελικά να ειπωθούν με πλήρη ειλικρίνεια. Οι πρωταγωνιστές μας έκαναν ένα μικρό ερωτικό διάλειμμα και … προσέκρουσαν στα βράχια της σκληρής πραγματικότητας μαζί με τους όρκους τους, τους επενδεδυμένους με το ευδαιμονικό φως του καλοκαιριού.  

Όπως επισημαίνει ο Καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης (Οδυσσέας Ελύτης: Ο «ποιητής τής γλώσσας», Χάρτης 35, 2021) το καίριο σημείο για να καταλάβουμε την ποίηση τού Ελύτη είναι ότι αποτελεί μια υπέρβαση τής καθημερινής πραγματικότητας «Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση», λέει ο ίδιος (Λόγος στην Ακαδημία τής Στοκχόλμης, σ. 319), «η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει». Η ποίησή του είναι μια συνεχής και αγωνιώδης προσπάθεια να δει και να δείξει τη δεύτερη πραγματικότητα, την ουσία των όντων. Αυτό ακριβώς προσπαθήσαμε να επιτύχουμε με τις μαθήτριες και τους μαθητές μας της Α‘ Γυμνασίου που μάλιστα, όπως αποδεικνύουν οι δημιουργίες τους, ανταποκρίθηκαν πολύ καλά! Οι συζητήσεις μάς κατέδειξαν τους τρόπους με τους οποίους η ποίηση αγγίζει τον καθένα με μοναδικό τρόπο, ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες. Άλλωστε, όπως επισημαίνει ο Π. Μπουκάλας (Η ποίηση του Ελύτη ως διαρκής υπεράσπιση του λυρισμού, Χάρτης 35, 2021), «ο αναγνώστης δεν επιστρέφει για να αναπλάσει, όσο μπορεί, τον διανοητικό και συναισθηματικό βίο του ποιητή με οδηγό τις τυπωμένες σελίδες του, αλλά για να αναμορφώσει τον ίδιο τον δικό του βίο». 

Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, τις υπέροχες δημιουργίες των μαθητών μας, οι οποίες αναδεικνύουν τη δύναμη της φαντασίας και την αέναη γοητεία τής τέχνης τού Ελύτη. Ευχαριστούμε καθέναν και καθεμία ξεχωριστά που με τον ενθουσιασμό που επέδειξε μετέτρεψε την τάξη μας σε ένα αληθινό «ατελιέ του Ελύτη».  

Στο πλαίσιο  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β’ Γυμνασίου οι μαθήτριες και οι μαθητές του τμήματος Β2 ασχολήθηκαν με το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Θερμοπύλες». Αναζήτησαν πληροφορίες για τη βιογραφία του Έλληνα ποιητή, περιηγήθηκαν στο Αρχείο Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση, όπου είδαν το χειρόγραφο ποίημα των «Θερμοπυλών», θαύμασαν προσωπογραφίες του ποιητή στην τέχνη, όπως του Γιάννη Ψυχοπαίδη, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας κ. Έφης Ουσταμπασίδη. 

Τέλος, είχαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν με τους στίχους του ποιήματος «Θερμοπύλες» καλλιγράμματα ή καλλιγραφήματα, τα οποία εκπροσωπούν ένα είδος ποιήματος, στο οποίο η γραμματοσειρά ή η γραφή είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν οπτική εικόνα.  Τα παρακάτω έργα φιλοτέχνησαν οι μαθήτριες Άννα-Μαρία Κωνσταντίου, Μελίνα Λαζάρου και Μαργαρίτα Λαλιώτη.  

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης! Η Βιβλιοθήκη μας γιορτάζει και φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Η 21η Μαρτίου, η πρώτη μέρα της άνοιξης, συμβολίζει την αναγέννηση και την άνθιση, όχι μόνο της φύσης, αλλά και της δημιουργικότητας. Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, που καθιερώθηκε το 1999 από την UNESCO, αποτελεί μια σημαντική αφορμή για να ανακαλύψουμε ή να επανεκτιμήσουμε την ποίηση.

Η ποίηση, μια διαχρονική τέχνη εκφράζει τα πιο βαθιά συναισθήματα και τις σκέψεις του ανθρώπου.

Μέσα από στίχους γεμάτους εικόνες, μουσικότητα και νόημα, η ποίηση μας καλεί να προβληματιστούμε, να ονειρευτούμε, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να έρθουμε σε επαφή με την ομορφιά της γλώσσας μας!

Στη Βιβλιοθήκη μας έχουμε ετοιμάσει πολλές δράσεις για την ημέρα αυτή έως και το τέλος Μαρτίου:

–         Θεματική έκθεση βιβλίων με ποιητικές συλλογές από όλο τον κόσμο.

–         Προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ που εστιάζουν σε γνωστούς ποιητές.

–         Δημιουργικές δράσεις για μαθητές όλων των τάξεων, όπως απαγγελίες, ποιητικές συνθέσεις, εικαστικές δημιουργίες και διαδραστικά παιχνίδια.

Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε ενεργά στις εκδηλώσεις μας και να γιορτάσετε μαζί μας τη δύναμη της ποίησης!

Μην ξεχάσετε να ρίξετε μια ματιά στις προτεινόμενες ποιητικές συλλογές που έχουμε επιλέξει για εσάς!

Γράφουν οι μαθήτριες Φιλαρέτη Ανδρομιδά (Β1) και Ελένη Κατωπόδη (Β2)

Με αφορμή το κείμενο του Δ. Χατζή, που διδαχθήκαμε στο μάθημα της Λογοτεχνίας, γράψαμε το σημερινό μας άρθρο. Ποιος ήταν τελικά ο Κάσπαρ Χάουζερ; Το μυστήριο του Χάουζερ έχει δημιουργήσει πολλές θεωρίες κι έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία, ποιήματα και θεατρικά έργα για εκείνον. Για λίγα πρόσωπα στην ιστορία έχει γίνει τόσος λόγος. Η ιστορία του εξακολουθεί να είναι πολύ γνωστή στη Γερμανία. Για κάποιους, ο Χάουζερ ήταν μια αθώα ψυχή, την οποία χειραγώγησε ο περίγυρός του, ενώ για άλλους ήταν ένας πανούργος απατεώνας, που εκμεταλλεύτηκε την κατάστασή του στο έπακρο.
Τον Μάρτιο του 1826 ο έφηβος Κάσπαρ Χάουζερ έφτασε στη Νυρεμβέργη. Δεν μπορούσε να μιλήσει καλά, γιατί μάλλον δεν ήξερε να μιλάει. Μόλις έφτασε, ζήτησε να τον οδηγήσουν στο σπίτι ενός λοχαγού του ιππικού. Δεν είχε σχεδόν καθόλου υπάρχοντα, με εξαίρεση κάποιες επιστολές και στο σώμα του είχε σημάδι από εμβόλιο, που σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, υποδήλωνε καταγωγή από ανώτερη τάξη. Μερικά από τα γράμματα που βρέθηκαν πάνω του τα είχε γράψει ένας άντρας, που έλεγε ότι του είχε δοθεί η κηδεμονία του Χάουζερ το 1812, όταν ήταν βρέφος κι ότι εκείνος του είχε μάθει ανάγνωση, γραφή και τη χριστιανική θρησκεία. Σε ένα άλλο γράμμα από τη μητέρα του παιδιού αναφέρεται πως το όνομά του ήταν Κάσπαρ, ότι γεννήθηκε στις 30/04/1812 και ότι ο πατέρας του, που είχε πεθάνει, ήταν ιππέας και το παιδί ήθελε να γίνει ιππέας σαν εκείνον. Τα δύο γράμματα, όμως, έχουν τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα. Ποιος τα είχε γράψει και με ποιο σκοπό; Αφού τέθηκε υπό την κηδεμονία του δημοτικού συμβουλίου, ο ίδιος έλεγε πως τόσα χρόνια τον είχαν έγκλειστο σε ένα μικρό δωμάτιο, τον τάιζαν μόνο ψωμί και νερό και πως τον άνθρωπο που τον κρατούσε όμηρο, δεν τον είχε δει ποτέ, αφού κάθε φορά που εμφανιζόταν, ο Κάσπαρ έπρεπε να έχει γυρισμένη την πλάτη του. Στο μεταξύ, είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν ιστορίες, πως είχε μεγαλώσει στο δάσος σαν άγριο ζώο (ακόμα και σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των «άγριων παιδιών» ) ή πως ήταν απατεώνας ή ακόμα και μέλος του βασιλικού οίκου των Μπάντεν.
Πάντως, η συμπεριφορά του είχε μεγάλο ενδιαφέρον: έδειχνε να μην αναγνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα παρά μόνο από τα διαφορετικά τους ρούχα, δεν αναγνώριζε τον καθρέφτη, δεν αναγνώριζε τη φωτιά, δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του ζώο, ονόμαζε όλα τα ζώα «άλογο» και αντιμετώπιζε τα πάντα σαν να τα έβλεπε για πρώτη φορά! Ο κόσμος τον επισκεπτόταν, για να τον δει από κοντά και είχε γίνει διάσημος σε όλη την Ευρώπη. Τον Ιούλιο του 1828 η κηδεμονία του δόθηκε σε καθηγητή πανεπιστημίου με εντυπωσιακή φήμη πάνω στη φιλοσοφία και τη μεθοδολογία της εκπαίδευσης, ο οποίος εκτός από τα μαθήματα που του έκανε, άρχισε να πειραματίζεται πάνω του με ομοιοπαθητικές θεραπείες, οι οποίες δεν είχαν ιδιαίτερα αποτελέσματα. Δύο μήνες μετά, ο Χάουζερ ισχυρίστηκε ότι τραυματίστηκε στο μέτωπο από έναν μαυροντυμένο άντρα, που του είχε επιτεθεί και τον οποίο είχε αναγνωρίσει από τη φωνή του. Ήταν ο άνθρωπος που τον είχε φέρει στη Νυρεμβέργη και τον κρατούσε φυλακισμένο όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιοι θεώρησαν πως ο Κάσπαρ αυτοτραυματίστηκε με το μαχαίρι, για να κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου και να γίνει πιστευτός, αφού πολλοί τον κατηγόρησαν πως έλεγε ψέματα σχετικά με την αιχμαλωσία του. Όμως, η επικρατούσα πλέον θεωρία ήταν, ότι ο Κάσπαρ δεν ήταν ένα οποιοδήποτε αγόρι που πέθανε ο πατέρας του και το είχε παρατήσει η μητέρα του. Ο Κάσπαρ Χάουζερ ήταν ο γιος του Τσαρλς, του Δούκα του Μπάντεν, πράγμα που σήμαινε πως ήταν ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Αργότερα, τον υιοθέτησε ο Άγγλος αριστοκράτης λόρδος Στάνθορ, ο οποίος ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την ασαφή σχέση του Χάουζερ με την αριστοκρατία, αλλά φαίνεται να έχασε το ενδιαφέρον του, όταν αυτή δεν μπορούσε να αποδειχτεί, λέγοντας ότι ο Χάουζερ ήταν στην πραγματικότητα ένας απατεώνας, που επιζητούσε την προσοχή. Στη συνέχεια, ο Χάουζερ τέθηκε υπό τη φροντίδα ενός άλλου δασκάλου, ο οποίος σχημάτισε την ίδια άποψη με τον λόρδο Στάνθορ. Ωστόσο, έκανε σημαντική πρόοδο στην εκπαίδευσή του, παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν χαζό. Βρήκε, λοιπόν, δουλειά ως υπάλληλος γραφείου. Τον Δεκέμβρη του 1832, επέστρεψε στο κατάλυμά του με μια μαχαιριά στο στήθος λέγοντας ότι του είχε επιτεθεί ξανά ο ίδιος άντρας, ο προηγούμενος κηδεμόνας και δεσμοφύλακάς του. Στην αρχή, κατηγορήθηκε πάλι πως αυτοτραυματίστηκε, αλλά ο ιατροδικαστής δήλωσε ότι η πληγή ήταν πολύ βαθιά, για να είχε μπορέσει να την κάνει μόνος του. Ο Χάουζερ είπε ότι είχε πάει στο δάσος, για να συναντήσει έναν άγνωστο, ο οποίος του είπε πως είχε πληροφορίες για τη μητέρα του. Μόλις βρέθηκαν, έδωσε στον Κάσπαρ ένα πορτοφόλι με ένα σημείωμα και τον μαχαίρωσε.

Τρεις μέρες αργότερα, ο Χάουζερ πέθανε και στον τάφο του αναγράφεται: Ενθάδε κείται ο Κάσπαρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του. Η γέννησή του ήταν άγνωστη, ο θάνατός του ένα μυστήριο. Στην ψυχολογία υπάρχει το Σύνδρομο Κάσπαρ Χάουζερ (ή ψυχοκοινωνικός νανισμός), το οποίο παρατηρείται μεταξύ των ηλικιών 2 και 15 ετών και προκαλείται από ακραία συναισθηματική πίεση. Είναι μια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από πολύ μικρό ανάστημα, βάρος ακατάλληλο για το ύψος και ανώριμη σκελετική ηλικία. Η ασθένεια προοδεύει, εφόσον το παιδί συνεχίζει να βρίσκεται σε περιβάλλον, που του προκαλεί αυτό το άγχος. Παρατηρείται συχνά σε παιδιά, που έχουν κακοποιηθεί και μπορεί να οδηγήσει το σώμα και το μυαλό να σταματήσουν εντελώς να αναπτύσσονται. Μία από τις πολλές ταινίες που βασίστηκαν στην ιστορία του Κάσπαρ Χάουζερ είναι η γερμανική ταινία με τίτλο “Jeder für sich und Gott gegen alle” (O καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός εναντίον όλων). Επίσης, η ιστορία του Κάσπαρ Χάουζερ ενέπνευσε και τον Γάλλο ποιητή Πωλ Βερλαίν να γράψει το 1880 το ποίημα: “Gaspard Hauser chante”.